Watergietersopleiding

Zondag 4 oktober 2020 was het dan eindelijk zover. De watergietersopleiding van Eaglelodges ging van start. Om elf uur in de morgen begonnen we met het opbouwen van een nieuwe, hele grote zweethut voor de zweethutceremonies van het verdiepingsprogramma van 365 Dagen Succesvol, die gelijk liepen met de watergietersopleiding. Alle hutten stonden van maandag tot en met donderdag op het programma. Elke dag een hut om tien uur, één uur en vier uur. Met een team van meer dan vijftien mensen maakten wij elke dag tot een succes.  

 

Het was fantastisch om bij het proces van het bouwen van een zweethut aanwezig te mogen zijn. Marjanneke en ik braken de oude, kleine zweethut af. De wilgentakken van het oude geraamte hebben we ’s avonds tijdens de proefronde van de nieuwe hut op het vuur gegooid. Om de kleine hut te bedanken voor het gedane werk. De volgende stap was het verplaatsen van de oude put waar de stenen in komen te liggen naar de nieuwe locatie. En ondertussen waren anderen bezig om de takken van de wilgen te zagen. Met een handzaag. Toen de takken in de voorgeboorde gaten stonden, mochten we ze buigen en aan elkaar knopen. Af en toe brak er ook een takkie. Maar uiteindelijk waren alle takken geknoopt en stond het geraamte van de hut. Daarna drapeerden we de dekens in meerdere lagen over het geraamte heen. We hadden maar net genoeg dekens. En tot slot legden we de waterdichte zeilen over de dekens.  

 

De planning was dat de nieuwe hut om tien uur ’s avonds klaar zou zijn. We waren al wat eerder klaar en bereidden ons voor op de eerste testronde. Toen ik met m’n handdoekje voor de hut stond, realiseerde ik me pas hoe groot het gevaarte was. Hij werd gekscherend Ziggodome, Eagledome en balzaal genoemd. Het was even zoeken naar de juiste manier om de hut zo warm mogelijk te krijgen, maar het werkte. We waren klaar voor een mooie week.

 

We startten elke dag om half acht met het bouwen van de houten bak voor het vuur. Een uurtje later lagen de stenen erop en staken we het vuur aan. De stenen hadden dan twee uur de tijd om een temperatuur van 1000 graden te krijgen. Om negen uur hadden we elke dag een dagopening. Dan bespraken we de planning. Wie ging er met David de grote hut in, en wie ging met Jeroen in de kleine. En we spraken onze intentie voor de dag uit. Fijn om zo te beginnen. Je kunt gelijk naar binnen keren en je start vanuit een gezamenlijke rust. Om tien uur werd de eerste groep ontvangen. Na het welkomstpraatje van David kleedden we ons om en gingen de hut in. Na de ceremonie werden alle stenen uit de twee hutten weer snel op het vuur gelegd en verwarmd voor de tweede groep. En elke groep deelde na hun zweethut rondom het vuur een one word close. Dit werkschema deden we drie keer per dag voor elke zweethut.  

 

De avond bestond voor ons uit eten en een evaluatie van de dag. En heel veel gezelligheid. En soms nog een mystieke avondzweethut. Steeds kwamen we tijdens de evaluatie tot het besef dat we die dag weer als een geoliede machine hadden samengewerkt, en elke dag liep het gesmeerder. We gaven de mensen een prachtige zweethutervaring mee. En in de hut van Jeroen werd volop geoefend door de aspirant-watergieters.         

 

Mijn hutje stond op donderdag om vier uur op het programma. Als laatste aspirant-watergieter. Maar gedurende de middag bleek dat David toch wel erg moe was van de zweethuttenmarathon. En zijn laatste hut van vier uur wilde hij graag samen met Jeroen gieten. En wij aspirant-watergieters waren allemaal in de grote hut aanwezig om David en Jeroen te steunen. Het was weer een prachtige hut. Maar het betekende wel dat mijn eerste gietervaring naar de avond verplaatst werd. Om negen uur stond de allerlaatste, en mijn allereerste hut gepland.

En het was een prachtige ervaring. Zweethutten als het buiten donker is, geven mij altijd een beetje een mystiek gevoel. Ik was zo zenuwachtig dat ik aan het begin, nog voordat de stenen de hut in werden gebracht, twee keer naar de wc moest. Toen ik eenmaal de eerste vijf stenen mocht ontvangen, legde ik de connectie met surfen. Bij elke gietronde heb ik de golven meegenomen in mijn gieten. Ik kreeg terug dat het voor de mensen in de hut ook echt voelde als surfen. Er zat misschien wat in het eten, want meerdere mensen lieten af en toe een windje glippen. Waardoor het soms een scheethut werd. Ik had dit al eerder meegemaakt in de zweethut van Bas. Toen wilde ik aan het einde delen dat ik het zo fijn vond dat het zo stil was in zijn hut. Maar net toen ik het woord stil over mijn lippen wilde laten lopen, liet mijn buurvrouw een enorme wind. Het was erg grappig. Maar zoals bij zoveel opgeschreven belevenissen geldt: je had erbij moeten zijn. Dat geldt ook voor de watergietersopleiding. Wat een feest.

 

Ik wil graag nog even mijn teamgenoten bedanken:

David. Prachtige verhalen in de Eagledome, maar ook daarbuiten. Wat een wijsheid.

Jeroen. Je hebt ons alles geleerd over het watergieten. Er is nu een solide basis. Superbedankt.  

Bas. Bedankt dat je zoveel luchtigheid en humor inbracht in deze week. Het was genieten met je.

Marieke. Onze firekeeper die met een enorme toewijding de mooiste vuurtjes maakte.  

Hannah. Ik heb genoten van je heerlijke, uitbundige lach en goede vibe.

Liesbeth. Een hele warme persoonlijkheid. Ik zou je bijna Liefbeth noemen.  

Iris van M. Ik zag jou als een onverwoestbare motor, die heel stevig in haar schoenen staat.

Iris M. Stille oerkracht. Je bent er altijd. Onvermoeibaar. Prachtig.

Elly. Ik was enorm geraakt door de zachte manier waarop jij je hut goot. Ik ben blij dat ik erbij was.

Ilse. Wat een leuke firekeeper ben jij. Blijheid en vrolijkheid te over. En ook nog eens supercreatief.

Patricia. Voor een week was je mijn moeder. Zo zorgzaam, zulk lekker eten. Dank je wel.

Laura. Bijzonder mooie spirituele verhalen heb je ons verteld. En je kunt zo mooi zingen.

Natasja. Je bent een powerhouse. Ik heb jouw hele zweethut platgelegen. Jij kunt meer dan je denkt.

Jeanet. Nog zo’n fantastische firekeeper. Betrouwbaar tot op je botjes.

Maurits. Ik vind je een vriendelijke, vrolijke vent. En wat een tof bedrijf waar je directeur van bent.

Marjanneke. Het was fijn om samen de oude zweethut af te breken. Je deed het zo aandachtig.

Diana. Als ik mijn eerste zweethut zou doen, zou ik graag door jou ontvangen worden.

Caroline. Wat een mooie lach, en wat een blijheid.

Peter. Superbetrouwbaar en supervriendelijk. Bedankt voor je hulp met het afstoffen van de stenen.

 

En tot slot nog wil ik nog drie wijsheden delen die gedurende de week voorbij zijn gekomen. Ik heb talloze mooie volzinnen gehoord, maar ik heb de hele week niks opgeschreven. Deze drie pareltjes zijn blijven hangen:

I am not born to fit in, I am born to stand out.

We erven de aarde niet van onze voorouders, maar hebben hem in bruikleen van onze kleinkinderen.

Vertragen is eigenlijk versnellen, omdat je alles met veel meer aandacht en precisie doet.

 

Aho.