Waar verlang ik nu echt naar?

Ik doe al voor het derde opeenvolgende jaar mee met 365 Dagen Succesvol. Druk bezig met het uitvinden van mijn missie. Waarom ben ik hier op aarde? Wat heb ik hier te doen? Mijn missie heb ik inmiddels wel scherp: Heel Nederland gezond door lichaamsbeweging en lachen. Lichaamsbeweging doordat ik als osteopaat lichamen weer vrij laat bewegen. Lachen doordat ik grappige en inspirerende stukken schrijf. Ik wil dus osteopaat en schrijver zijn.

Ik ben eigenlijk al jaren hard aan het werk om mijn leven zo leuk mogelijk te maken. Het begon al in 2013. Na een heftige burn-out in 2011/2012 dacht ik dat een sabbatical de oplossing zou zijn. Ik zou er een jaartje tussenuit gaan en heel diep gaan nadenken over waar ik nou gelukkig van word. Na een jaar surfen in Australië en Indonesië  kwam ik thuis, en het antwoord had ik nog steeds niet. Ik ging weer aan het werk als ingenieur en al snel werd ik er weer onblij van. In de jaren 2016 tot en met 2019 besloot ik twee yoga opleidingen te doen, en een opleiding tot Thaise yogamasseur. En nu ben ik hard aan het studeren voor osteopaat.

Maar nu ik en de wereld door corona even stilgezet zijn, ben ik pas aan het voelen wat echt belangrijk voor mij is. Ik ben al vrij lang voorzien van een WW-uitkering. Ik zit al meer dan een jaar thuis. Je zou dus kunnen zeggen dat ik al een jaar geoefend heb voor het coronavirus. Ik ben optimaal voorbereid doordat ik al een jaar in lockdown zat. Maar ik ben in die periode altijd doorgegaan met yogales geven, massages geven, studeren voor Thaise yogamasseur, blogs schrijven, werken aan mijn boek en nu dus studeren voor osteopaat. Mijn brein heeft dus nooit helemaal stilgestaan. Nu staat het al een week of drie stil. Ik studeer even niet meer omdat heel onduidelijk is hoe het verder gaat met de studie. Massages zijn gestopt, yogales is gestopt en mijn boek ligt even stil (writer’s block). Het enige wat ik nu doe is voorzichtig bloggen en deze week begint twee keer per week online stoelyogales voor Pfizer. Ik heb dus veel tijd om mijn verlangens te voelen.

En mijn missie vind ik heel belangrijk. Osteopathie en schrijven, en misschien nog wat kunstenaarschap in de bredere zin van het woord. Want mijn mantra is: ik ben een oneindig rijke kunstenaar. Ook als het even niet zo voelt. Maar zaterdag was ik aan het fietsen met één van mijn beste vrienden. We deden een rondje Dordrecht. Via de kiltunnel door de Hoekse Waard weer terug. We kwamen aan bij de Heinenoordtunnel, aten nog wat boterhammen op een bankje in de zon en praatten over vroeger. Het was vrij koud dus we gingen al snel weer ons eigen weg. Toen ik alleen terug naar huis fietste wist ik ineens wat mijn ware verlangen is: samen ervaringen delen met vrienden. Of met collega’s en familie. Wat is het eigenlijk simpel.   

Paul Smit heeft er een mooi filmpje over gemaakt. Hij noemt drie dingen waar je gelukkig van wordt: verbinding met andere mensen, je passie volgen en in het moment zijn. Het is de moeite waard om even te bekijken, duurt maar een kleine vier minuten.

https://www.youtube.com/watch?v=MkSBf_ecb_I