Verval

De Donkere Dame

Bij mevrouw Spiritualiteit was het weer ouderwets gezellig. Ze zei dat ik zo lekker bruin was. Dat komt omdat ik gisteren na het mountainbiken een uur in de zon heb gestaan. Om op te warmen. Maar ook omdat ik een uur lang niks meer kon. Ik lag er helemaal af. Veel te hard getrapt. Na het fietsen heb ik bij De Rustende Jager een cola en een Brabantse broeder afgehaald. En die heb ik dus in de zon verorberd. Een Brabantse broeder is trouwens een soort krentenbol met heel veel spijs erin. Fucking lekker. Maar nu kotste ik de cola en de broeder er zo ongeveer weer uit. Klein beetje over mijn grens gegaan, zoals altijd met mountainbiken. Maar goed, dat was gisteren.

Ik kwam erachter dat mevrouw Spiritualiteit Atheneum heeft gedaan, net als ik. Dat dacht ik wel, ik had al snel door dat ze slim is. Ik vertelde dat ik heb gesolliciteerd bij Sportbedrijf Rotterdam. Op de functie Sportregisseur. De missie van Sportbedrijf Rotterdam is om stadgenoten structureel in beweging te krijgen. Voor zo’n bedrijf wil ik graag werken. Fantastisch. Mevrouw Spiritualiteit maakte zich een beetje zorgen dat ik dan niet meer bij haar kom schoonmaken. ‘No worries, komt goed’, zei ik tegen haar.

Mevrouw Spiritualiteit vertelde ook over vroeger. Dat ze het thuis niet breed hadden. Haar moeder is Indisch en ze liepen thuis tegen allerlei obstakels aan. Ze heeft het altijd met weinig geld gedaan. Gelukkig was er in Nederland ook steun, zoals het boekenfonds. Zodat ze zelf geen boeken hoefden te kopen. Ze heeft zelf altijd maatschappelijk werk gedaan. Het is fijn bij mevrouw Spiritualiteit. Het voelt bijna of ik er een vriendin bij heb.

 

Ik belde aan bij mijn tweede adresje. Er werd niet opengedaan. Na drie keer aanbellen besloot ik de beste man te bellen.

“Hallo?”

‘Hallo meneer, u spreekt met Ruud. Ik kom vandaag bij u schoonmaken.’

“Ik wil geen man. Dat heb ik al tegen de vrouwen van de planning gezegd. Ik wil een vrouw.”

‘Maar ik kan heel goed schoonmaken meneer. Echt een gemiste kans hoor.’

“Ik zeg toch net, ik wil geen man. Ik wil een vrouw die voor mij schoonmaakt.”    

‘Ok, als u echt geen man wilt, dan houdt het op. Dan ga ik de zorginstelling even bellen.’

“Dag.”

‘Dag meneer, fijne dag!’

 

Gelukkig kon ik eerder bij mijn laatste cliënt terecht. Ik liep de trap op. De hondenpislucht kwam me al tegemoet. Mijn schoenen plakten aan de vloer van de pis. En op de grond lagen poepstrepen. Verspreid door het huis zat ook vogelschijt. Ik heb al vaker gezegd dat ik in het goorste huis ooit ben geweest in vorige schoonmaakverhalen. Ik ga het nu weer zeggen: dit was het goorste huis ooit. Gadverdamme.

De situatie van meneer Pis is wel treurig. Hij was steigerbouwer van beroep. Is jaren geleden van een steiger gevallen. Hij heeft toen een half jaar moeten revalideren. En nu zijn z’n enkels,knieën en rug versleten. Hij heeft altijd pijn. Hij komt de deur niet meer uit. En hij voelt zich erg depressief.

Meneer Pis rookt als een ketter. Maar door de hondenpislucht rook ik het niet eens.  

Na het stofzuigen mocht ik dweilen. Toen ik aan het dweilen was, begon het nog harder naar pis te ruiken. De dweil zat blijkbaar zo vol met pis, dat het leek of ik een fles ammoniak over de vloer had gegoten. Toen ik de vloer van de wc dweilde, zag ik dat de pot onder de strontspetters zat. Bah bah. Gelukkig hoefde ik de wc niet schoon te maken.

Meneer Pis vertelde dat zijn dochter de boodschappen voor hem doet. Hoe kun je als dochter je vader in zo’n stinkhol laten leven?

Toen ik de badkamer aan het schoonmaken was, kwam meneer Pis een kijkje nemen.

“Wat ben je nou allemaal aan het doen man? Ik denk die gozert blijft bezig in die badkamer!”

‘Ik heb de kastjes, de wasbak en de thermostaatkraan schoongemaakt meneer. Het moet wel schoon hè.’

“Ja schoon, maar niet steriel!”

Mijn schoonmaakmotto is: maak schoon alsof het je eigen huis is. Maar dat werd door meneer Pis niet gewaardeerd. Ik had er schoon genoeg van en vertrok.  

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.