Tijd versus geld

Naast mijn huis is een Tango tankstation. Met zelfbediening. Op donderdag krijg je daar extra korting. Ik weet niet precies hoeveel, maar er staan altijd flinke wachtrijen voor een paar euro voordeel.

Ik weet dat trouwens ook nog van vroeger. Toen we met de auto op wintersport gingen naar Frankrijk. Op de terugweg gingen we dan altijd tanken in Luxemburg. En dan het liefst het laatste tankstation voor je het land weer uit ging. Het was altijd enorm druk bij die tankstations. Gegarandeerd dat je minimaal een kwartier moest wachten voordat je je slurf erin kon hangen.

En sommige mensen fietsen de hele stad af op zoek naar koopjes. Dan gaan ze naar drie verschillende supermarkten om aanbiedingen te kopen. Maar ondertussen zijn ze wel een half uur langer bezig.

En je hoort weleens dat mensen een baan accepteren die beter verdient, maar waar ze wel helemaal voor naar Amsterdam moeten rijden vanaf Rotterdam. Terwijl ze in Rotterdam een vergelijkbare baan kunnen vinden met een lager salaris. Ze kiezen dan voor het hoogste salaris, en accepteren de extra reistijd en het fileleed.

Ik vind dat altijd zo gek, dat mensen tijd inleveren voor geld. Want in mijn beleving is tijd zoveel kostbaarder dan geld. In tijd zit de ware welvaart. Er zit oneindige rijkdom in tijd. Ik ga bijvoorbeeld liever een kwartier langer wandelen in het bos dan dat ik een kwartier bij een pomp ga wachten voor drie euro korting.

En soms kun je ook niet anders hè. Mensen moeten soms de aanbiedingen afstruinen omdat ze anders niet rond kunnen komen. Elke maand weer de eindjes aan elkaar knopen. En dat is naar.

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik dat niet hoef te doen. Ik hoef namelijk nooit in de rij te staan op donderdag bij de Tango. Ik hoef niet te tanken in Luxemburg als ik op wintersport ga. Ik hoef niet naar drie verschillende supermarkten. Ik hoef niet in Amsterdam te werken voor een hoger salaris. Ja, ik voel mij oneindig rijk met zeeën van tijd.