Spelen

In Montalivet hadden ze in het surfdorp een ‘artificial wave’, een skatebaan waarop je met een surfskateboard het golfsurfen kon simuleren. Op een middag dat de golven wat minder van kwaliteit waren vanwege de aanlandige wind, werd ik uitgenodigd om te komen ‘kunstgolfsurfen’.

Na een onwennig begin had ik de smaak al snel te pakken en draaide m’n eerste rondjes op de kunstgolf. Omdat het zo leuk was hebben we het twee uur gedaan, totdat onze bovenbenen volledig verzuurd waren.

Afgelopen week was ik in Valencia. Ik fietste door de stad via de ‘groene snelweg’ van Turia park, een groene zoom die dwars door de stad loopt waardoor fietsers zich bijna nooit tussen de auto’s hoeven te begeven. Geweldig voor een aan de fiets vastgelijmde Hollander als ik.

Plotseling ontwaarde ik halverwege de groenstrook een schitterend skatepark. Ik besloot de volgende dag m’n surfskateboard mee te nemen en het ervan te nemen. Het was vrijdagochtend, volwassenen waren aan het werk en kinderen zaten op school. Afgezien van een verdwaalde toerist die met mountainbike door het skatepark slalomde, was ik helemaal alleen. En het was me weer een partijtje leuk zeg. Ik stapte de skatebowl in en bereed de betonnen wanden van de quarterpipes alsof het echte golven waren.     

Daar was na een half uur het moment dat ik m’n board pakte en met de tail op de rand van de bowl ging staan om ‘in te droppen’. Indroppen betekent vanaf de coping, dit is de rand van de quarterpipe, met je voorste voet je board naar beneden te duwen en jezelf voorover te laten vallen en een schietgebedje te doen dat het allemaal goed gaat. Doodeng natuurlijk. Vroeger toen ik klein was deed ik het te pas en te onpas in allerhande skateparkjes in de omgeving van Rotterdam. Ik onderdrukte nu m’n coping mechanisme van vluchten of bevriezen en reed naar beneden. Het lukte! Ik was zo blij als een kind.

Eigenlijk voelde ik me twee uur lang een blij kind dat lekker aan het spelen was. Dat gevoel heb ik met surfen en snowboarden ook vaak. Lekker spelen. Iets dat we als volwassenen vaak verleren. Dan is het leven ineens heel serieus en mag er niet meer gespeeld worden. Ik zou zeggen: lekker blijven spelen.