Rotterdamwee

Donderdagmiddag. Bij de ijssalon in Blijdorp werd ik herkend door de eigenaar. Hij had m’n verhaal gelezen en gezien op de website van TV Rijnmond en vroeg hoe het is om te wonen in een camper. Ik zei dat het buitenleven in natuurrijke gebieden goed bevalt, maar dat het verder bijna net zo is als wonen in een gewoon huis, alles heeft z’n voor- en nadelen. We raakten in gesprek en praatten over reizen, hij trekt in de winter de wereld over, als de ijssalon dicht is. Terwijl ik buiten in de zon m’n ijsje zat te eten dacht ik terug aan het gesprek en aan de belevenissen van de dag. Een gevoel van Rotterdamwee ontstond.

Donderdagmorgen moest ik eerst naar de dokter voor wat fysieke ongemakken, er moeten wat onderzoeken uitgevoerd worden waardoor ik nog wat langer in Rotterdam moet blijven. Vanaf de dokterspraktijk reed ik meteen door naar de Kralingse Plas voor een ochtenddip. Zoals gewoonlijk lagen er op het naaktstrand al wat blote mannen. Ik ging het water in, zwom naar de gele boei en toen ik weer terug op de kant was merkte ik dat de mannen wat onrustig werden. Ze liepen af en aan de bosjes in, ik denk dat ze verstoppertje aan het spelen waren. Of spijkerpoepen, of koekhappen. In ieder geval kreeg ik sterk het gevoel dat het hoog tijd was om te vertrekken. Toen ik op de fiets stapte zag ik een naakte man in een strandstoel voor de bosjes zitten, terwijl hij schaamteloos met zichzelf zat te spelen. In de ene hand z’n genotsknots, in de andere z’n mobieltje. Waarschijnlijk keek hij naar digitale beelden van weer andere naakte heren die bovengenoemde spelletjes met elkaar aan het spelen waren. Ik fietste lichtelijk in shock terug langs het bos.  

Daarna moest ik even naar de boekhandel om twee niet-verkochte Donkere Dames op te halen. Op de terugweg nam ik plaats op het terras van Jordy’s Bakery op de Nieuwe Binnenweg. Naast me zaten twee authentieke Rotterdamse loodgieters. Dat was weer genieten van sterke verhalen met een natte T. Op de stoep liepen de raarste figuren, maar op de Nieuwe Binnenweg is dat de normaalste zaak van de wereld. Dat komt wellicht doordat er een kliniek voor ouderenpsychiatrie gevestigd is. Toen ik de kleine kortgeknipte vrouw voorbij zag fietsen die altijd bij Rotown en andere uitgaansgelegenheden om geld bedelt, was de cirkel rond.    

Rotterdam, altijd wat te beleven. Stiekem ben ik best ‘n beetje blij dat ik aanstaande maandag nog een bloedonderzoek moet doen, en nog wat langer mag blijven. En dippen doe ik voortaan maar weer gewoon naast het naaktstrand, met m’n zwembroek aan.