Pratende drol

De Donkere Dame

Ik was op weg naar een 365-cirkelgenoot om een oranje Tony Chocolonely met kaartje te bezorgen. Omdat ze in de zorg werkt, en omdat ze het verdient. Onderweg kwam ik langs de Appie. Voor de ingang zat een vrouw, ze riep naar me. Ik liep door.

 

Ik moest wat kleine boodschappen doen. Geraspte kaas, havermout en perssinaasappels voor de vitamine C. Ik liep langs het toiletpapiervak, en ja hoor, daar zag ik het product voor de grote boodschap. Het was er weer! Jezus, wat was ik blij. Ik liep het al een week op te houden.

 

Toen ik naar buiten liep, hoorde ik de vrouw weer roepen. “Meneer! Heeft u toevallig wat geld voor mij?” Nu herkende ik haar. Het was de zwervende vrouw met het verbrande gezicht. Volgens mij is haar hele lichaam verbrand trouwens. Haar handen in ieder geval ook. Ik pakte mijn portemonnee en gaf haar twee euro. “Bedankt dat u even voor mij stopt. Mensen kijken naar mij alsof ik een pratende drol ben als ik ze aanspreek.” Ik maakte nog even een praatje met haar over het Coronavirus. Ze vindt het allemaal paniekzaaierij, zei ze.

 

Ik fietste naar historisch Delfshaven om de reep met kaart af te leveren, en vervolgens reed ik weer naar huis. De verbrande vrouw hield mij bezig. Wat voor effect zou het Coronavirus op haar leven hebben? Zou ze wat meer geld krijgen van mensen omdat ze meer met haar meeleven, of mijden mensen haar juist nog meer omdat ze misschien denken dat ze Corona heeft? Ik weet het niet.

 

Ik denk sowieso dat ze een erg lastig leven heeft. Ze zwerft op straat. En ze ziet er eerlijk gezegd best wel afschrikwekkend uit, door al die brandwonden. En ze is ook niet altijd al te vriendelijk. Ik had een keer een netje mandarijnen voor haar gekocht. En toen schreeuwde ze me toe: “Mandarijnen? Die mot ik niet. Ik krijg de hele dag al gezonde troep van mensen. Ik wil gewoon geld!” De mandarijnen heb ik zelf maar opgegeten. En ze heeft een bekende van mij een keer op een heel dwingende manier sigaretten voor haar laten kopen. Dus ze heeft haar karakter ook niet echt mee.

 

Ik heb echt met haar te doen. Nu zit ik thuis. Ik ben er weliswaar in deze tijd aan gekluisterd, maar ik ben wel erg blij dat ik een thuis heb. En ik ben ook blij dat ik een gezond lichaam heb. En dat ik voorlopig niet hoef te bedelen om geld. En dat ik door de bank genomen best vriendelijk ben. Ik voel mij dankbaar.   

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.