Paradijsvogel

Ik heb een tijdje geleden de Netflix-documentaire “Dancing with the birds” gekeken. Geweldig. Mannelijke paradijsvogels moeten halsbrekende toeren uithalen om een vrouwtje voor zich te winnen. Het vergt moed, doorzettingsvermogen en volharding. Sommige mannetjes vinden hun hele leven geen partner.

De swingers moeten vooral dansen. Zoals de wimpeldrager. Hij heeft de langste veren van de wereld en schudt ermee terwijl hij danst. En de kraagparadijsvogel danst de dans der verleiding.

Je hebt ook paaldansers. De zwarte sikkelsnavel doet hele gekke dingen met z’n veren op een paal. De twaalfdradige paradijshop danst op een bizarre manier met z’n staart om een vrouwtje op z’n paal te krijgen. En als dat gelukt is, slaat hij het vrouwtje in haar gezicht met zijn staart. Dat windt haar op.

De artiesten moeten hun creativiteit inzetten. De felgekleurde oranje prieelvogel bouwt in een paar weken een prieel. In dat prieel doet hij de matadordans en maakt zijn oogpupillen groot en klein ter verleiding. De goudkuiftuiniervogel doet zeven jaar over zijn prieel en verleidt het vrouwtje doordat hij werkelijk alle geluiden van de jungle na kan doen.

Voor de teamspelers is het een kwestie van samenwerken om vrouwtjes te verleiden. Oranje rotshanen dansen en springen samen, en uiteindelijk kiest het vrouwtje degene met het lekkerste kontje. De lancetmanakin heeft een wingman waarmee hij samen danst, zingt en stokspringt op een tak. Het alfamannetje krijgt het vrouwtje, de wingman kijkt toe tijdens het paren.

De carola’s parotia is “the greatest showman” van het paradijs. In een extreem netjes opgeruimd toneelhof voert hij met minutieuze precisie negen gechoreografeerde dansmoves uit: stokdraaien, hofspringen, kontswingen, schuine kopjes, tweede rondje hofspringen, hoppen en schudden, buigen, balletdansen en kopknikjes. Dit tafereel kan urenlang duren.

Soms duurt het even tot ik bij de essentie van mijn stuk tekst kom, maar ik voelde mij in de afgelopen weken ook net een paradijsvogel. Ik heb alles uit de kast getrokken wat ik als mannelijke menselijke paradijsvogel in me heb. Om mijn relatie te redden. Ik heb gevochten als een leeuwerik. Uiteindelijk ben ik met mijn menselijke paradijsvogelvrouw tot de conclusie gekomen dat aan onze dans een einde is gekomen. Terwijl we dachten dat we samen oud gingen worden. Ik krijg dit verschrikkelijke cliché bijna niet uit mijn pen, maar: misschien is het beter zo. En nog zo’n nare uit het liefdesgenre: misschien werkt het gewoon niet tussen ons. Ik weet niet of de liefde nou gewonnen of verloren heeft. Ik ga in ieder geval beginnen aan een grote zomerslaap voordat ik mijn vleugels weer uitsla en ga dansen. Ik ben nu een beetje vleugellam.