We hadden op 19 en 20 april weer 365 dagen succesvol live weekend in AFAS live. Het thema was “Ik ben vrij”. Een belangrijk onderdeel van dit weekend was het leren denken in overvloed. Daar deden we een oefening mee. We moesten allemaal een geldbiljet meenemen en je mocht zelf de waarde kiezen. Vorig jaar had ik vijftig euro bij me. Dit jaar tien euro. Dit geld moest je vervolgens aan iemand in de zaal geven, en de ander moest zijn biljet aan jou geven. En dan ging je kijken wat dit met je deed. Kon je makkelijk geven? Kon je makkelijk ontvangen? Ging je vergelijken met wat je had? Vervolgens deed je deze oefening nog met een ander, en dan moest je weer kijken wat er in jezelf gebeurde.
De volgende stap was dat iedereen in de zaal naar buiten ging met een groepje mensen, en het ontvangen geld zou gaan weggeven. Gewoon op straat aan een wildvreemde. Ik heb echt ongelooflijk veel weerstand tegen deze oefening. Dit komt met name omdat ik bang ben om afgewezen te worden, doordat iemand mijn geld niet aanneemt. En ik vind het sowieso lastig om geld weg te geven. Maar de pijn zit met name in de angst voor afwijzing.
Ik ging op stap met Hester. Hester begon met het weggeven van haar geld. Ze gaf het aan een klein jongetje. Dat ging heel goed, Hester was heel enthousiast en het jongetje was heel blij met het geld.
Toen was ik aan de beurt. Ik ging naar een lange man met lang haar toe die werkte in het restaurant naast Pathé Arena. Hij wilde het geld niet aannemen. De afwijzing deed een beetje pijn, maar lang niet zoveel als ik van tevoren had gedacht. Zo zie je maar, een mens lijdt het meest aan het lijden dat ‘ie vreest.
Toen ging ik op zoek naar het volgende slachtoffer. Het was een volgetatoeëerde stoere boy met pet en zonnebril. Martin heette hij. Toen ik hem aansprak en hem het geld wilde geven, ging ‘ie meteen in de weerstand. Martin was erg argwanend en dacht dat ‘ie er wat voor terug moest doen. Toen ik hem samen met Hester het concept van geld weggeven in overvloed uitlegde, begon hij me te vertrouwen. Martin ontdooide, begon te stralen en zijn hele houding verzachtte. Hij zei dat hij eigenlijk al het geld nodig had om een nieuw huis te kopen. Dus dat hij het geld graag aannam. Met trillende handjes van de spanning schoof ik het hartje van 10 euro in zijn borstzak.
Martin vertelde dat hij de avond van tevoren na het stappen zijn kleingeld aan een zwerver had gegeven. Denken in overvloed werkt dus echt. Je geeft geld weg aan een zwerver, en de volgende dag krijg je twee keer zoveel terug van een verdwaalde Rotterdammer bij de Amsterdam Arena. Prachtig toch?
Daarna praatten we nog wat over zijn tattoos, hij bleek een full body suit te hebben in Japanse stijl. Zo’n getatoeëerd maatpak kost een hoop geld, want alleen mijn Japanse sleeve kostte al vijfentwintighonderd euro. Had ‘ie beter voor zijn huis kunnen gebruiken. Maar hey, denken in overvloed hè. Er is genoeg geld. Hij bedankte me en vervolgde zijn weg.
De dag na het 365 dagen succesvol weekend dacht ik aan een verhaal dat iemand me tijdens het weekend had verteld en ik werd er met terugwerkende kracht door geraakt. Ik voelde een schuldgevoel opkomen. De persoon in kwestie vertelde me dat hij een geheim had voor zijn ouders. Hij heeft zijn hele leven gerookt, maar heeft het nooit tegen zijn ouders verteld. Toen bedacht ik me dat ik dat ook heb gedaan. Ik zou van mijn ouders voor mijn achttiende verjaardag zeshonderd gulden krijgen als ik niet was gaan roken. Ik heb op mijn achttiende verjaardag die zeshonderd gulden in ontvangst genomen, terwijl ik gewoon als een dolle gerookt en geblowd heb voor mijn achttiende. Erna trouwens ook, ik ben pas op mijn vijfendertigste mijn longen gaan schonen. Toen ik yogadocent werd, vond ik het mooi geweest. Mijn oom wist dat ik rookte omdat ik weleens met hem een sigaretje had gedaan, en hij stond mij op mijn achttiende verjaardag natuurlijk gniffelend aan te kijken. Terwijl ik hem ongemakkelijk van linker- naar rechterbil wippend, met klotsende oksels, niet aan durfde te kijken. Deze onterecht ontvangen zeshonderd gulden schuurt momenteel zo hard in mijn brein, mijn geweten speelt op. Ik voel me schuldig. Dus ik heb besloten het geld terug te geven aan mijn vader. Nou weet ik dat mijn vader erg van gezelligheid houdt. Leuke dingen doen met kinderen of kleinkinderen. En mijn moeder houdt van lekker eten. Dus ik heb besloten om mijn ouders mee te nemen naar een duur restaurant en ze op deze wijze die 600 gulden terug te geven. Mooi wat zo’n 365 weekend en denken in overvloed allemaal teweeg kan brengen!