Opgefoktheid

Vanmiddag zat ik lekker een ijsje te lopen te eten bij Gie Gelato op de Stadhoudersweg te Rotterdam. Het zonnetje scheen, niks aan het handje. Op het kruispunt voor de Plus supermarkt bij het Stadhoudersplein knalden twee auto’s op elkaar. Niks heftigs, gewoon een aanrijding met wat blikschade. Maar er ontstond me toch een ontzettende verkeersruzie, het was echt buitenproportioneel. De vrouw uit de Golf ging helemaal uit haar stekker tegen de man van het bestelbusje. En de man ging op zijn beurt weer helemaal los tegen de vrouw. Echt ongekend, wat een agressie. De vrouw was fout, want zij had een paar flinke haaientanden op haar stukkie asfalt staan. Dus ik snapte sowieso niet waarom de vrouw zo uit haar naadje ging. Een welgemeend “sorry, ik was fout” was meer op zijn plek geweest. Maar ze bleef maar gillen en schreeuwen. Uiteindelijk moesten de politie en ambulancepersoneel eraan te pas komen om de boel tot bedaren te brengen. Wat een opgefoktheid. En er ontstond nog meer opgefoktheid doordat het kruispunt geblokkeerd werd, en de autootjes er dus niet meer langs konden. Een toeterconcert ontstond. Daar snap ik ook helemaal niks van. Dat je denkt dat als je heel hard en lang op je toeter drukt, dat de file dan sneller oplost. Maar goed, wie ben ik hè.

En gisteren ging ik naar de film, naar The Joker. Goede film trouwens. Wel angstaanjagend. Maar goed. Ik was dus onderweg naar de bios. Ik stapte uit de metro bij Centraal Station. Toen ik langs het Kruisplein liep, zag ik dat er superveel politie aanwezig was. Er hing heel veel spanning in de lucht. Als hooggevoelig type voelde ik dat meteen, ik werd er duizelig en misselijk van. En ik zag wat mensen met voor mij onbekende vlaggen over het Kruisplein lopen. En er reden auto’s met Turkse vlaggen om het plein heen. En er liepen opgefokte Turkse jongens met de politie te discussiëren. Ik was toch wel benieuwd wat er gaande was, dus ik besloot het aan een politieagent te vragen. Hij vertelde dat er een demonstratie van Koerden zou beginnen. En dat de Turken in de stad dat niet zo leuk vinden. Het heeft allemaal te maken met de Turkse inval in het noordoosten van Syrië. Ik lees nu net op internet dat het gisteren helemaal uit de klauw geëscaleerd is. Allemaal rellen. Ik ben blij dat ik voor de rellen het Kruisplein gepasseerd ben, en lekker veilig in de bios zat. En toen ik uit de bios kwam, was het gelukkig alweer klaar. Wat een opgefoktheid weer. Ik snap hier ook weer helemaal niks van. Maar ik ben nog nooit in een conflict tussen twee landen beland, want ik kom uit het veilige Nederland. Dus ik weet ook niet hoe het is. Ik heb alleen conflicten met mezelf. Maar goed, wie ben ik hè.

En vandaag was ik ook nog even boodschappen doen in de Lidl. Toen ik bij de kassa aankwam was het erg druk. Dus de supermarktmanager besloot een kassaatje extra open te gooien. Bij de Lidl wordt dat altijd zo mooi omgeroepen: “Beste klant, kassa vier gaat voor u open. Dit is een PIN-kassa”. Dus wij naar kassa vier. Er stonden nog een vrouw en een man voor mij. De aangekondigde kassa opening liet even op zich wachten en de boodschap werd nog een paar keer omgeroepen. De man voor mij begon al vrij snel wat onrustig te bewegen. Vervolgens begon hij te puffen en te steunen. En zachtjes in zichzelf te vloeken. Waarom het zo lang duurde en waarom het niet sneller kon. Toen de supermarktmanager voorbij liep ging de man uit zijn stekker. Dat het toch niet kan dat je die boodschap omroept en dat er dan niemand komt om de kassa te openen. En dat hij niet snapt dat het zo lang duurt. En dat hij nog meer te doen had. Stoom uit z’n oren. Ik heb het geklokt en uiteindelijk heeft het twee minuten geduurd vanaf het omroepen totdat de caissière op haar plek zat. Daar snap ik dus ook weer he-le-maal niks van. Dat je je daar zo druk om kunt maken. Maar goed, wie ben ik hè.

Zomaar drie alledaagse voorbeelden van excessieve opgefoktheid. Hoe zou dat toch komen? Ik denk dat het voorval bij de kassa van de Lidl vooral komt doordat alles tegenwoordig per direct beschikbaar is. We zijn het niet meer gewend om ergens voor te moeten wachten. En in het geval van de aanrijding en het Koerdisch-Turkse conflict, zijn we het denk ik verleerd om rustig met elkaar in gesprek te gaan.

Ik vind dat iedereen die een beetje te opgefokt is, de podcast van Thijs Lindhout moet luisteren waarin hij Roué Verveer interviewt. Roué Verveer is één van mijn favoriete cabaretiers en ik vind hem echt de meest relaxte gast van heel Nederland. Hij vertelt tijdens de podcast, en ook in zijn show Heppie de Peppie, over opgefokte mensen en hoe hij daarmee omgaat. Dus: ben je opgefokt: kijk of luister alsjeblieft naar Roué Verveer. Lach het eruit, en neem de tips van Roué ter harte. En reageer het niet op anderen af. Je zou de wereld er een dienst mee bewijzen.