Leukals

Omgeven door een lichte mist baande ik me een weg door de branding. Het was windstil en de zon verscheen boven het duinbos. Ik ontwaarde twee hyperactieve surfers die wel van wanten wisten. In energiek Frans schreeuwden ze naar elkaar en pakten de ene golf na de andere.

Oh jee, dacht ik. Twee ‘locals’. Ik surfte op Le Gurp, een plek in de provincie Gironde. Le Gurp staat volgens menigeen bekend als een surfspot waar risico is op ‘localism’. Lokale surfers die het niet leuk vinden als vreemden gebruik komen maken van hun golven. Er gaan over Le Gurp verhalen de rondte van lek gestoken banden en scheldende, zo niet slaande ruzies.

Ik was dus op m’n qui vive en bleef een beetje bij de twee surfers uit de buurt. Met localism heb ik niet veel op, omdat ik vind dat de zee van iedereen is en niet alleen van mensen die toevallig op een goede surfplek geboren zijn.

De lokale helden dreven steeds verder mijn richting op en ineens lagen ze pal naast me. Ik peddelde voor een golf en hoorde een oorverdovend geschreeuw. Ik pakte de golf niet omdat ik dacht dat een van de surfers de golf claimde. Niets was minder waar. ‘Dommage!’ Riepen ze in koor. Ze waren me juist aan het aanmoedigen en vonden het jammer dat ik de golf niet pakte. Ik kreeg van beiden de vredesvingers in plaats van de middelvingers.

In totaal heb ik zo’n zeven dagen op Le Gurp gesurft en ben alleen maar vriendelijke Fransen tegengekomen. Ze gaven me regelmatig een golf en zeiden altijd gedag of maakten een praatje. Ze waren ook zeer aardig naar elkaar en gunden elkaar golven, er was totaal geen sprake van competitie.

Zo zie je maar, hoe je je gek kunt laten maken door de verhalen die iedereen elkaar vertelt. Hiermee wil ik overigens niet beweren dat localism niet bestaat. Er zijn helaas ook surfspots waar het echt niet zo gezellig is en waar mensen elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Maar niet in Le Gurp. Daar heb je geen locals, maar leukals.