Kerstboom

Sinterklaas was nog niet koud het land uit of ik stond op maandag zes december alweer bij de Gamma. Voor een kerstboom. Zo’n Nordmann, want die valt niet uit. En hij valt ook niet uit tegen je, want da’s wel prettig aan bomen, ze praten niet. Maar goed, je hoeft dus geen naalden uit je sokken te trekken. Fijn, zo’n kerstboom. Het maakt de feestdagen weer wat draaglijker.

Mevrouw Radio Rijnmond, die altijd keihard Radio Rijnmond op heeft, had geen kerstboom. Ik vroeg waarom niet.

“Nou, kijk maar eens naar buiten, wat daar op het pleintje pal voor m’n deur staat! Een prachtige kerstboom!”

‘Oh ja, ik zie het mevrouw. Een mooie slanke den. Net als u.’

Ze begon meteen te stralen. Ja mensen, soms moet je de eenzame oudere een beetje in de watten leggen met fijne complimentjes. Dat doet ze goed. 

Bij mijn grote vriend is het qua kerstaccessoires één grote bende. Hij is twee maanden geleden al begonnen met inkopen, en z’n hele huis staat en hangt vol met prullaria van de Action. Een kerstman in een luchtballon, een hele set kersttreinen, een kerstman op een wild paard, je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het in huis. Op het dressoir is een heus kerstdorp in de maak. Hij is ook voor Feyenoord. Ik wilde de grap maken dat hij dan maar bij ex-Feyenoorder Rick Kerstdorp in de leer moest. Maar hij was zo flauw dat ik hem niet durfde te maken, dus ik maakte hem niet.       

Ik had een invalbeurt bij mijn laatste cliënt, ik was er nog nooit geweest. Ze was zielsgelukkig dat ik er was want haar eigen hulp had zich ziek gemeld. Dit terwijl mijn cliënt net haar bed had afgehaald, en door de reuma kreeg ze het niet meer opgemaakt. Samen maakten we het bed op. Dat ging weer op onnavolgbare wijze. Elk mens heeft daar toch z’n eigen, eigenwijze wijze in. Mevrouw liet trots de kerstboom zien die ze gisteren nog zelf had opgetuigd. Met reumahanden gewoon de ballen in de boom gehangen. Ik stak de stekker in het stopcontact achter de boom, zette de stofzuiger aan en begon te zuigen. Ze vertelde een heftig verhaal over dat ze gevallen was. Met een enorme hoofdwond en driedubbele armbreuk als resultaat, waardoor ze twee weken in het ziekenhuis had gelegen. Ik luisterde geboeid naar het verhaal en was niet meer met mijn aandacht bij het zuigen. Want je weet toch, mannen kunnen niet multitasken. Plotseling hoorde ik een harde klap. Ik had met de stofzuigersnoer de hele kerstboom omver getrokken. M’n hoofd werd net zo rood als de over de grond stuiterende kerstballen. Mevrouw maakte een hoog piepend geluidje van opwinding. Toen ik de boom weer rechtop had gezet, bleek er wonder boven wonder maar één kerstbal gesneuveld te zijn. Ik hing de ballen terug, zoog de naalden weg en mevrouw was gelukkig niet boos. Ik kreeg zelfs nog een chocoladeletter bij de thee.