Intuïtie

Om kwart voor acht lag ik al in het water. Het eerste uur was ik vooral paniekaanvallen vanwege de verdrinkingsangst weg aan het puffen, mijn lichaam deed er pijn van. Ik voelde mij een beetje verloren. Ik heb dan ook niet voor niets een surfplank van het merk Lost. De plek waar ik surfte was niet best. Slechte golfkwaliteit.

Ik besloot wat noordwaarts te rijden. Daar kwam ik surfmaatje Mike tegen met zijn kinderen. Mike kan mooie schilderijen maken van golven. Het heeft verder niks met dit verhaal te maken, maar hij krijgt toch een eervolle vermelding.

We peddelden door de branding, hier waren de golven een stuk beter. We gingen op zoek naar de plek met de beste golven. Dat kan best een zoektocht zijn.

Wat ik soms onbewust doe, is kijken waar de meeste surfers liggen, want dan zal het daar wel lekker breken. Ik zag een plek waar mannen met lang haar en baarden lagen, en een kale Kelly Slater-lookalike. Ik sluit me daar dan automatisch bij aan.

Soms ga ik ook gewoon zelf de zee lezen door wat verder richting de horizon te kijken en dan zie je vaak de deining al aankomen. Dan weet je ongeveer waar je moet zijn voor een goede golf.

Maar wat voor mij het beste werkt naast het lezen van de oceaan, is het volgen van mijn intuïtie. Ik voel dan in mijn onderbuik of ik een stukje naar links of naar rechts moet peddelen, zonder naar de zee te kijken. Soms peddel ik dan een stukje weg van een groep surfers die op een toplocatie lijkt te bivakkeren. Vanmorgen deed ik dat ook. Ik peddelde intuïtief wat naar links, van de groep surfers vandaan. Ik zag de andere surfers verderop mooie ritten maken. Op mijn plek was het water vlak. Ik werd onrustig. Lag ik hier wel goed? Er gebeurde niks. Ik had de neiging terug te peddelen naar de groep. Toch bleef ik.

Vanuit het niets bouwde zich ineens een prachtige golf op. Ik lag precies goed om een mooie rit te kunnen maken. Ik peddelde in en werd meegenomen door de rollende watermassa. Ik maakte een paar mooie bochten op de golfpiek en in het golfdal. Het was de golf van de dag. Voor mij dan hè. Zo zie je maar. Soms brengt je intuïtie je op plaatsen die je niet verwacht, weg van de massa. Blijf dan vertrouwen, het legt je geen windeieren.   

Na een paar uur surfen voelde ik weer wat in mijn onderbuik en mijn intuïtie stuurde mij naar de kant. Ik moest plassen.