Ik volg al jaren weinig tot geen nieuws. Vorig jaar, aan het begin van het coronatijdperk, ben ik er weer mee begonnen. En er snel weer mee gestopt. En nu, met de sensatie van de rellen omtrent de avondklok, liet ik me weer verleiden.
Maar waarom? Het dient geen enkel doel. Het creëert angst, haat en verdeeldheid in mezelf. Het is goed om van de rellen op de hoogte te zijn, zodat je weet waar je wel en niet moet zijn in de stad. Maar verder heeft het kijken van bijvoorbeeld talloze praatprogramma’s geen enkele zin. Ik wilde gisteravond, gedreven door sensatiezucht, naar Opsporing Verzocht kijken, waar relschoppers in beeld zouden komen. Maar ik ben blij dat ik het niet gedaan heb. Want het creëert alleen nog maar meer angst, haat en verdeeldheid in mij. En ik heb ook niet het idee dat ik ook maar één van de jonge helden ken, dus qua herkenning van de daders zou het ook geen zin hebben. En afgezien van het feit dat ik als belastingbetaler waarschijnlijk moet meebetalen aan de veroorzaakte schade, heb ik geen persoonlijke betrokkenheid bij de rellen. En ik ken in mijn persoonlijke kennissenkring ook niemand die dat wel heeft. Even afkloppen natuurlijk.
In plaats van Opsporing Verzocht, het NOS Journaal of Nieuwsuur ben ik een show van cabaretier Ronald Goedemondt gaan kijken op Netflix. “Geen Sprake Van” heet het theaterstuk. Want er is geen sprake van dat ik mijn hersentjes nog voed met rellende rakkers. In plaats daarvan laaf ik mij aan Ronald. Want wat is die man grappig hè?
Ja mensen, laten we wat meer lachen. Want lachen is echt heel gezond. Het is zelfs wetenschappelijk bewezen. Tijdens het lachen produceert het lichaam endorfine. Dit heeft een kalmerend en pijnstillend effect en het verbetert je immuunsysteem. Krijg je ook nog eens minder snel corona. Probeer het maar eens. Ga een tijdje zitten glimlachen. Wedden dat je ontspant? Want je parasympathisch zenuwstelsel wordt geactiveerd zodra je je mondhoeken optrekt. Je komt in de “Rest and Digest” toestand.
Ik heb de effectiviteit van het lachmedicijn aan den lijve ondervonden. Ik heb wel vaker last van depressies. De ernstigste had ik in 2012, als gevolg van een zware burn-out. Ik kon alleen nog maar huilen. Ik wist dat sporten hielp. Maar dan had ik het gevoel dat ik wat moest bereiken waardoor ik nog meer stress en angst kreeg. Antidepressiva zouden effect moeten hebben, maar ze maakten de angst en depressie alleen maar erger. Ik wilde alleen nog maar dood. Wat wel hielp was een ander medicijn in de vorm van een stemmingsstabilisator, hulp uit de geestelijke gezondheidszorg en het kijken van cabaretshows. Gisteren merkte ik het ook weer. Ik werd blijer van Ronald dan van rellen.
En daarom woon ik in de wijk BLIJdorp, waar alleen maar vrolijke, lachende mensen wonen. Althans dat hoop ik natuurlijk. In ieder geval is het bij mij thuis vaak lachen geblazen. En ik rij in een Ford FIESTA. Een ritje in mijn auto is een feestje. Het dak gaat eraf. En het is niet eens een cabrio….