Het Grote Mysterie

De doorbraakdagen van 365 Dagen Succesvol in theater De Basiliek in Veenendaal. Ik vond het maar wat spannend allemaal. Op dinsdag werd ik voor een 365-Instagrampost geïnterviewd over m’n boek, De Donkere Dame. Op donderdag mocht ik op het podium vertellen over hoe in de afgelopen vier jaar mijn missie, amuseren en creëren, vorm heeft gekregen. En hoe daardoor uiteindelijk mijn boek van de persen is gerold. Vervolgens, nadat De Donkere Dame letterlijk in de schijnwerpers had gestaan, mocht ik mijn boek signeren en verkopen in de pauze. Ed Cornelissen en ik hadden een mooie marktkraam gemaakt met de banner van De Donkere Dame in het midden, lekker zichtbaar. Het leverde 33 boekverkopen op in een uur tijd.

Op diezelfde donderdag, even voor mijn podiummoment, zat ik naast Janine in de zaal. Dat was fijn, want ik was flink nerveus en Janine, wie kent haar niet, heeft altijd een extreem kalmerend effect op mij. Het is een vrouw waarbij je niets moet, waar je gewoon naast mag zitten en ademen. We deden een oefening om een visionboard te maken. Iedereen had vijf tijdschriften meegenomen en daaruit mocht je dan knipsels scheuren voor je visionboard. Vanwege de stress van het op handen zijnde podiumoptreden was ik de tijdschriften glad vergeten. Ik kreeg twee tijdschriften van een vrouw naast me. De ‘Wandel.nl’ en de ‘Women’s Health’. En later nog een magazine over reizen. Het woeste bladeren en scheuren begon. Ik richtte de aandacht op mijn onderbuik en ging los. Ik verzamelde intuïtief plaatjes en teksten over wandelen, gezonde voeding, fitte vrouwen, huisjes in de natuur, verliefdheid en een beetje kunst. En een kathedraal. Het deed me denken aan de kathedraal van Santiago de Compostella, alwaar ik over een tijdje ga arriveren.

Ik was verwonderd over de directheid van Het Grote Mysterie. Ik kreeg alle blaadjes die ik nodig had om de juiste plaatjes voor de toekomst uit te scheuren. Met als rode draad wandelen en gezondheid. Wandelen om weer gezond te worden. Want de rauwe realiteit is dat ik op dinsdag mijn gezondheid een cijfer twee gaf. Geen één, omdat ik nog wel kan ademen. Ik ben constant overprikkeld. Twintig jaar vechten tegen De Donkere Dame, het staken van het gevecht en vervolgens een boek schrijven in een hele korte tijd, het creatieve proces, de herbeleving met nog wat onverwerkte stukken, de boekenverkoopexplosie en al het werk eromheen, de spanning van het open en kwetsbaar delen van mijn verhaal en als kers op de taart nog alle exposure tijdens de doorbraakdagen, het is me niet in de koude kleren gaan zitten. M’n hoofd zit vol en ik ben moe. Momenteel doet vooral wandelen me goed en het laadt me op. Ik zei laatst voor de grap tegen m’n lichaamsgerichte traumatherapeut dat ik het gevoel heb dat ik tien jaar vakantie nodig heb. Ze keek me indringend aan en zei dat dat misschien niet eens een grap was.       

Vrijdagochtend probeerde ik het nog in Veenendaal, maar vlak voor de middagpauze vluchtte ik volledig overprikkeld het bos in. Zaterdag was de laatste doorbraakdag, maar die moest ik overslaan, eerst voor mezelf zorgen, ik was te moe. Waar had ik nu het meeste zin in? Ik begon de knipsels op m’n visionboard te plakken. Ik vind het m’n beste ooit, helemaal gemaakt van giften, ik had er zelf geen invloed op. Op naar tien jaar wandelen. Of in ieder geval tot ik mijn gezondheid weer een tien kan geven. En natuurlijk heb ik er ook gewoon erg veel zin in, een nieuw verhaal, volledig in lijn met mijn kernwaarden vrijheid, avontuur, creativiteit, verbinding en lol. De gedachte aan dit avontuur maakt me blij. Dit is overigens niet het weglopen van verantwoordelijkheden, maar toelopen naar mijn grootste verantwoordelijkheid: mijn eigen gezondheid. En dan met nieuwe energie het leven weer verder leven. Hoppa. In de benen.  

Een reactie op “Het Grote Mysterie

  1. Karel van Norel zegt:

    Hallo Ruud,

    Wat een bijzonder verhaal vorige week op het podium. Heel herkenbaar dat de doorbraakdagen veel energie geven en aan de andere kant ook veel energie kost…. Ik ga ook aan op het verhaal van je dat je naar SdC gaat. Ik neem aan dat je gaat wandelen, waar start je? Ik heb in 2019 in SJPDP gestart en naar SdC gewandeld, een ervaring waaraan ik, nu bijna drie jaar later, nog iedere dag aan denk. Ik wens je een hele mooie Camino. Zoals ze zeggen de Camino provides, je krijgt wat je nodig hebt. Dikke 365 hug, het ga je goed.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.