Helikopter

De eerste cliënt klaagde dat ze nou al vijf weken met de verwarming bezig zijn, en dat ‘ie het nog steeds niet doet. Ik zei dat het momenteel eind zomer is en dat ze de kachel waarschijnlijk nog niet nodig heeft. Ik denk dat ze in de zomer de kachel ook gewoon lekker op vijfentwintig graden zet. Vervolgens ging ze de vervanging van de verwarmingsmachines, die volgens haar op het dak staan, aan me uitleggen. Het was een lang verhaal, maar in het kort komt het hier op neer: de verwarmingsmachines zijn vijf weken geleden met een helikopter van het dak gehaald, worden nu gerepareerd en dan weer met een helikopter teruggeplaatst. Heerlijk die fantasie. Maar goed, misschien is het wel echt zo hè. Ik ben er niet bij geweest. Op een gegeven moment vroeg ik of ik naar de wc kon. Ze zei dat ze nog even ging controleren of ze iets had achtergelaten in de wc. Die check was gedaan. Vervolgens keek ze nog even in het prullenbakkie of ze nog maandverbandjes had achtergelaten, want dat vond ze ongemakkelijk. En toen stak ze van wal over maandverband en de fysieke ongemakken die je allemaal aan je vagina krijgt als je ouder wordt. Ik gaf aan dat ik nu wel heel nodig moest plassen. 

Ik was weer eerder klaar bij de eerste cliënt en ging ontbijten in de algemene ruimte. Daar zag ik mevrouw Fit. Een vrouw van eind tachtig die nog elke dag wandelt, zwemt, yoga doet en zichzelf kan opdrukken. Ik zei tegen de vrouw waarmee ze ging wandelen dat ik zoveel respect heb voor haar fitheid. En ik noemde op wat ze nog allemaal kan. Vervolgens ging mevrouw Fit dat ook gelijk voor lopen doen. Een yogahouding, de vooroverbuiging, waarbij ze met haar handen de grond aanraakte terwijl haar benen gestrekt waren. En opdrukken deed ze ook. Genieten weer.

Mijn grote vriend was een beetje stil. Z’n kat wilde aandacht, dus gaf ik hem maar wat aaitjes over z’n bol. Hij vertelde dat hij stukje bij beetje vakantiespullen aan het kopen is voor zijn vakantie volgend jaar naar Duitsland. Wandelschoenen, toilettas, reistas en deodorant. Want hij houdt niet van last-minute-stress. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen, met inkopen.

Bij mijn laatste cliënt was ik al eens eerder geweest. Het is een beetje een donker hol, zijn woning. Ik was koud binnen of ik kreeg een verhaal om m’n oren dat ‘ie vandaag in het ziekenhuis was geweest voor een inwendig onderzoek, van onder gezien. Hij kwam een beetje moeilijk uit zijn woorden waardoor er wel wat ongemakkelijke stiltes vielen. Ik zei dat hij dan zeker wel laxeermiddelen had moeten slikken. Hij knikte. En als hij niet had geknikt had ik het antwoord in de wc en de douche wel kunnen vinden, want die zaten helemaal onder de kak. Hmmmm, lekker. Mooie afsluiting van de werkdag.

Op de terugweg fietste ik langs de hertjes en daar kwam ik mijn grote vriend weer tegen, hangend in z’n scootmobiel terwijl hij lekker zat te genieten van het mannenhert met het gewei. Wat kan het leven toch simpel zijn.