‘Ik heb er een bende van gemaakt. Dat heb ik helemaal zelf gedaan door bepaalde keuzes te maken en nu moet ik puin gaan ruimen. Het enige waar ik geen invloed op heb gehad is mijn mentale gezondheid,’ zei ik vorige week tegen m’n vader.
‘Dat is misschien zo, maar je hebt ook een hoop moois meegemaakt en veel avonturen beleefd,’ antwoordde m’n vader.
Toch kon ik geen positieve draai geven aan de situatie waarin ik me momenteel bevind. Mijn energie is op. En dat komt ten eerste door het twintig jaar durende gevecht met De Donkere Dame. Ik heb veel tijd en energie gestoken in het depressiviteitsprobleem. Daarnaast heb ik een gewoon leven gehad met een carrière en af en toe een leuke liefdesrelatie. En ik was door m’n suïcidale gedachten vaak zo bang voor een vroegtijdige verlating van deze aarde dat ik op de momenten van overmatige energie, vanwege de vermeende bipolaire stoornis light kende ik ook deze tijden, zoveel mogelijk leuke dingen ging doen. Ik was zo bang voor het moment dat m’n levenslust het zou verliezen van m’n suïcidaliteit dat ik een leven van 80 jaar in 40 jaar probeerde te proppen. Ik ben nu 41 en m’n lijf voelt alsof er drie levens geleefd zijn. Compleet op.
Het gevecht met De Donkere Dame heeft ook een hoop centjes gekocht, waardoor het een flinke aanslag is geweest op m’n financiële gezondheid. Normaal zou ik denken: geldnood! Fantastisch! Dat gaan we oplossen! We gaan er tegenaan! In 2013 kwam ik zonder geld terug van een wereldreis en toen heb ik weer een leven opgebouwd met een huis en een baan. En in 2020 had ik door corona ook zo’n periode, m’n geld was op en door creatief te zijn kwam ik weer in de groene cijfers. Maar vanwege de afwezigheid van energie gaat dat nu niet. In het proces van het schrijven van m’n boek had ik een hoofdstuk geschreven over de kosten van therapie en de persoonlijke ontwikkelingsverslaving om van De Donkere Dame af te komen. Ik had een overzicht gemaakt in tabelvorm van al het geld dat ik heb uitgegeven. Het totaalbedrag ligt rond de 50.000 euro. Uiteindelijk heb ik dat hoofdstuk weer geschrapt, omdat ik dacht dat het niet interessant genoeg was.
Vrijdag had ik Nynke, een vriendin van me, op bezoek. Ik vertelde het bovenstaande verhaal, en dat ik zo gefrustreerd en verdrietig ben dat ik 50.000 euro heb uitgegeven aan een probleem dat niet opgelost is, en misschien ook helemaal niet op te lossen is.
Ze hoorde het aan en zei tegen me: ‘Misschien heeft die investering van 50.000 euro er wel voor gezorgd dat je er nu nog bent. Dan heb je voor een prikkie een nieuw leven gekocht.’
Wauw, wat een wijze woorden. Het raakte me. Ik ga proberen deze mindset te cultiveren de komende tijd. En dankbaar te zijn voor het feit dat ik er nog ben. Maar er is nu eerst een periode van rust en herstel nodig, om op te laden voor de tweede 40 jaar, die ik wil beleven alsof het gewoon 40 jaar zijn, en niet weer 80. Of in ieder geval voor hoe lang het leven nog mag duren.
Ik heb lang de overtuiging gehad dat geld niet gelukkig maakt. Maar door de opmerking van Nynke besef ik me nu: geld maakt gelukkig. Of beter gezegd: Geld maakt gelukkig dat ik er nog ben. En ondanks dat het soms diepe treurnis is in m’n hoofd, moet ik er soms ook wel een beetje om lachen. Ik heb in ieder geval weer twee problemen op te lossen: eerst energie en vervolgens financiën. Als er daarna geen problemen meer zijn, weet ik me waarschijnlijk geen raad.