“Hey Joke! Hoe ist nou?” Het was even stil, Joke stapte van haar mooie rooie fiets en ik meende haar ogen wat vochtig te zien worden. Maar ik kon het mis hebben. Ik zie wel vaker dingen die er niet zijn. “Het gaat wel”, antwoordde ze. “Ik had een nieuwe telefoon gekocht waar ik niet mee overweg kon, en nou heb ik maar weer een nieuwe gekocht. Kost klauwen met geld.”
Joke woont in een flat in Schiedam waar ik de portiek schoonmaak. Ik begin bij de bovenste verdieping, en als ik dan bij de eerste kom, staat er soms een kopje thee met een chocolaatje voor me klaar. Aardige vrouw, die Joke. Piekerig grijs haar, en vandaag vertelde ze dat ze al bijna tachtig is. Ik zou het haar niet geven. Vandaag ontdekte ik waarom.
Het contact met Joke is altijd heel vluchtig. Meer dan “hallo en dag” zit er niet in. Dat ligt meer aan mij dan aan haar. Want ik zie dat ze best wel verlegen zit om een praatje. Maar door de achterlijke hoeveelheid werk die ik voor het schoonmaakbedrijf moet doen, heb ik nooit tijd voor een goed gesprek. Ik loop de hele dag te racen. Of ik ben gewoon te traag, dat kan ook natuurlijk.
Maar goed, vandaag dacht ik fuck it, ik ga gewoon eens een kwartier met Joke in gesprek. We hadden het over de zomervakantie. Joke blijft in Nederland. Met de bridgeclub naar Valkenburg. Vijftien jaar geleden overleed haar man vertelde ze. Samen maakten ze de mooiste verre reizen. Met een camper door Canada, snorkelen op Sulawesi, een caravantocht in Zuid-Afrika, fietsen door Vietnam. Zomaar een greep uit haar reisrepertoire.
Toen ik zei dat ik ooit een jaar op reis ben geweest naar Australië en Zuidoost-Azië begonnen haar ogen te stralen en ze glimlachte van oor tot oor. Ze liet me niet uitpraten van enthousiasme en vertelde over een liftavontuur op haar tweeëntwintigste. Toen is ze al liftend via Duitsland en Denemarken door heel Scandinavië gereisd. En dat in 1964, wat een stoere vrouw.
We praatten nog wat over Floortje Dessing, net als ik heeft Joke alle afleveringen van “Floortje naar het einde van de wereld” gezien. Ik adviseerde haar het boek “Fulltime Avonturier” van Tamar Valkenier te lezen. Tamar is ook bij Floortje in de uitzending geweest in Nieuw-Zeeland. Het boek gaat over alle schepen achter je verbranden en de zoektocht naar ultieme vrijheid. Ik zei tegen Joke dat ze het boek van me mocht lenen. Ze begon weer te glunderen en ik zag het in haar ogen: Joke is een Fulltime Avonturier.