Forward

Volledige of korte bon? Even denken. Met een volledige bon kan ik kijken of ik geen producten dubbel heb gescand. Maar een korte bon is beter voor het milieu. ‘Piep!’ De volledige bon wordt afgedrukt terwijl ik nog aan het afwegen ben. De keuze wordt voor mij gemaakt. De zelfscankassa van de Albert Heijn is mij opnieuw te snel af.

Ik rij op de Gordelweg vlakbij mijn huis, op zoek naar een gratis parkeerplek bij de woonboten. Ik zie een plekje, maak een u-bocht, zet m’n auto naast de auto waarachter ik weldra ga langsparkeren. De Gordelweg is erg druk, er staat vrijwel meteen een aantal auto’s achter me, te wachten tot ze erlangs kunnen. Kan ik de druk aan? Ik start de parkeeractie en draai mijn stuur. Ik draai net iets te ver in en rij met mijn rechterachterwiel tegen de stoep, waardoor mijn auto weer half de weg op schiet. De ongeduldige bestuurder achter me geeft vol gas en raast rakelings langs mijn terugschietende linker voorbumper. We hoeven net geen formuliertjes in te vullen. Ik kijk hem na en schud mijn hoofd.   

De wc’s bij de bouwketen van het renovatieproject aan de Bazarlaan ruiken weer naar roosjes. ‘Je kunt je top weer op de rand leggen!’ zegt een bouwvakker die me complimenteert met het noeste poetsen van het glimmende glazuur van de pot. Ik sta vervolgens met mijn schoonmaakbolide voor het stoplicht in Den Haag. Het is spitstijd. Ik voel de onrust in mijn buik, want ik sta al drie minuten voor rood. Mijn voorwaartse, drukkende energie zou het verkeerslicht direct op groen willen rammen. Ik heb haast, want ik wil zo snel mogelijk naar de volgende en laatste bouwkeet, zodat ik weer rap naar huis kan en verder kan schrijven aan mijn boek. Vervelend gevoel, die duwende onrust. Vanavond ga ik yin yoga doen om te kalmeren, spreek ik met mezelf af.

Tegenwoordig neem ik steeds vaker de mooiste paadjes op weg naar mijn doel, in plaats van de snelste. Als ik van mijn huis naar Rotterdam centrum fiets, kies ik de weg met de meeste bomen. Die is langer en slingert meer, maar is wel fijner dan de snelste, efficiëntste weg.  Als ik zo door de stad fiets, denk ik terug aan de zomervakanties met mijn ouders, broertje en zusje. We reden met de Citroën BX en caravan door Frankrijk. De tolwegen vermeden we, we kachelden altijd door de dorpjes van de Route Nationale. Mijn vader had geen zin in de drukte van de tolwegen. We deden er langer over, maar de weg naar de bestemming was veel mooier.  

Het streven naar efficiëntie is niet altijd wenselijk. Zeker in creatieve processen is efficiëntie een ware killer voor creativiteit. Vertragen en treuzelen brengen veel vaker mooie ideeën naar de oppervlakte, is mijn ervaring. En soms is vertragen juist versnellen, omdat je vanuit rust de wereld ineens met hele andere ogen kunt bekijken en nieuwe mogelijkheden ziet.