Flow

Sorry mensen, alweer een verhaaltje over surfen. Als je daar geen trek in hebt, kun je nu de joker inzetten en deze post wegklikken. Het is wel een kort stukje, dus mocht je van mijn schrijfsels houden is het maar een korte pijn.

De surf was aan vandaag in Arrifana. Om een uur ging ik het water in, pakte een paar golven en voelde dat ik een iets groter board nodig had. Dus ik liep terug naar de camper. Voor degenen die Arrifana kennen, dat is een flinke klim naar boven, via de rotsen. Toen ik bij het eerste trappetje aankwam, liep ik zomaar twee vrienden/kennissen uit Nederland tegen het lijf. De vrouw van het gezelschap dacht ik een paar dagen eerder al gezien te hebben tijdens een klifwandeling, zij dacht hetzelfde.

Ik had m’n grotere board gehaald en wachtte beneden bij het strand even op m’n huisgenoot die ook zou komen surfen. De man van het gezelschap uit Nederland wachtte op z’n vriendin, die even smoothies had gehaald. Hij moest een beetje poepen van opwinding omdat de golven zo goed waren. Toen iedereen er was liepen we trappelend van ongeduld met z’n vieren het water in en surften tot de zon onder ging, terwijl we elkaar aanmoedigden. Het was geweldig.  

Voor de tweede keer vandaag beklom ik de rotsen omhoog naar de camper. Echte kuitenbijtertjes. Ik liep langs een grote Jeep en daar verscheen ineens de grote glimlach van de eigenaresse van het huis waar ik momenteel woon. Ze had ook lekker gesurft.

Soms heb je van die dagen waarin alles moeiteloos gaat, in flow. Vandaag was zo’n dag. Heerlijk.