Fles wijn

‘Mag ik uw legitimatie even zien?’ vroeg de caissière bij de zelfscankassa’s.

‘Ik heb geen idee waar m’n ID is, ik denk nog thuis,’ antwoordde de vrouw terwijl ze met grote blauwe ogen vinnig opzij keek.

‘Dan mag u de fles wijn helaas niet afrekenen mevrouw.’

‘Maar ik ben 27!’

‘Helaas mevrouw, de fles blijft hier.’

De blauwe ogen spuwden vuur. Tijd voor een positieve noot.

‘Het is wel een compliment, want je ziet er blijkbaar jonger uit!’ zei ik glimlachend.

‘Ja dat is allemaal leuk en aardig, maar ik organiseer zo een etentje thuis en ik heb echt wijn nodig!’

Gefrustreerd beende de vrouw door de poortjes.

 

Ik scande de rest van m’n boodschappen en liep dagdromend naar buiten, terwijl er bijna een hommel van drie centimeter doorsnee m’n neus in vloog. Als het zou passen natuurlijk. Buiten stond de vrouw nog steeds te koken van woede, de stoom kwam uit d’r oren.

 

‘Welke fles wijn was het? Dan haal ik hem even voor je,’ zei ik.

‘Oh echt, meen je dat? Dat zou echt geweldig zijn! Het was een Campo Viejo Rioja,’ antwoordde de vrouw met stralende kijkers.  

‘Ik ben zo terug.’

‘Je bent een engel!’

 

Ik huppelde als een hinde naar het wijnschap, in mijn nopjes dat ik mijn goede daad voor vandaag weer had gedaan. Ondertussen liep ik vanwege mijn enthousiasme nog een stapel chipsdozen omver. Geen tijd om het netjes terug te zetten, ik was op een missie.

 

‘Zo, daar ben ik weer, het is gelukt. Ik ben dan ook al 41, en ik heb een baard,’ zei ik met een knipoog.

‘Heel erg bedankt! Maar wat zeg je nou? 41? Ik dacht dat je 30 was. Nou, die kun je ook weer in je zak steken toch?’

Er viel een ongemakkelijke stilte.

De vrouw verbrak het ongemak. ‘Als ik jou nou mijn nummer geef, stuur je me zo dan een tikkie?’

‘Is goed, succes met je etentje!’

 

Terug op de fiets bedacht ik me dat ik nog nooit zo makkelijk een telefoonnummer had gescoord in de supermarkt. En ik dacht terug aan het compliment dat de vrouw me gaf, 30, en dat met baard! Ik maakte me vervolgens wel een beetje zorgen om mijn reactie, want die was er niet. Ik viel helemaal stil. Geen bedankje, niks. Het geven van het compliment over de jeugdige uitstraling van de vrouw ging me gemakkelijk af, maar het ontvangen van haar compliment aan mij lukte niet. Daar zal best een beperkende overtuiging over mezelf achter schuil gaan. Dat ik het niet waard ben ofzo. Mooi inzicht bij de Appie, makkelijker kunnen geven dan ontvangen. Zonder dure zelfontplooiingscursus, maar met een fles wijn.