Efte(leurstel)ling?

Elk jaar ga ik één keer naar de Efteling. Alleen. Veel mensen verklaren me voor gek. Vandaag zat ik naast een vrouw in Joris en de Draak en ik vertelde dat ik alleen in de Efteling was. Ze keek me aan of ze water zag branden. Sommige mensen begrijpen echt niet dat je dingen alleen wilt doen. En dat dat voor sommige mensen (zoals ik) heel goed is. Maar goed, vandaag kon ik me weer even kind voelen. Vorige week was het herfstvakantie en ik dacht slim te zijn om dan deze week te gaan. Alleen de maandag na de vakantie blijkt dus helemaal niet zo’n handige keuze te zijn, omdat veel scholen een studiedag hebben. En er dus ontzettend veel gezinnen met ontzettend veel kinderen samen met mij bij Pardoes aanwezig waren. Mijn goedgemutstheid verdween als sneeuw voor de zon, toen ik door de poorten van de EftHELling naar binnen liep. Het was een soort kinderverjaardag XXL. Overal schreeuwende kinderen.

 

Ik loop altijd gelijk door naar het Ruigrijk, waar alle leuke achtbanen zijn. Ik kwam bij Joris en de Draak aan, die houten achtbaan. Wachttijd 45 minuten. Daar had ik dus geen zin in. Ik liep door naar de Python. Wachttijd 30 minuten. Daar had ik ook geen zin in, maar ik wilde toch wel ergens in. Dus maar in de rij gaan staan. Ik ga dus al jaren alleen naar de Efteling aan het einde van het jaar, en ik plan mijn bezoekjes altijd op dagen dat er maximale wachtrijen van 5 minuten staan. Dus ik voelde intense teleurstelling. Zeker omdat de Efteling echt reteduur is. Ik heb vandaag zo’n 85 euro uitgegeven, dus dan wil je wel optimaal pretparkresultaat. En geen wachtrijen van langer dan een half uur. Maar goed, ik besloot er toch het beste van te maken.

 

In de rij bij de Python besloot ik al het geleerde van 365 Dagen Succesvol uit de kast te trekken om mijn humeur op te kalefateren. Ik begon met the Work van Byron Katie:

– Is het waar dat je nu in een lange wachtrij staat? Eh…ja!

– Weet je zeker dat het waar is? Eh….nee.

– Wie zou je zijn als je deze gedachte gelooft? Eh…een ontzettend gefrustreerde pretparkbezoeker! 

– Wie zou je zijn zonder deze gedachte? Eh…een pretparkbezoeker die lekker in de rij staat te genieten van het warme zonnetje op zijn gezicht.

Hmmm. The Work verlichtte mijn irritatie al wat.  

 

Vervolgens besloot ik een G-schema toe te passen op de situatie. Een G-schema kan je helpen anders te denken in een bepaalde situatie, waardoor je een ander gevoel hebt en je anders gedraagt. Beetje vergelijkbaar met the Work.  

– Gebeurtenis: Het is onverwachts erg druk in de Efteling

– Gedachte: waarom moet mij dit nu weer overkomen? Ik ga altijd als het superrustig is!

– Gevoel: Boos, Bedroefd

– Gedrag: Chagrijnig zijn tegen andere mensen in het park.

 

Nu ga ik de gedachte veranderen en vul weer het schema in bij dezelfde Gebeurtenis:

– Gebeurtenis: Het is onverwachts erg druk in de Efteling

– Gedachte: Het is lekker weer, en een wachtrij van 30 minuten valt best mee. In de zomer moet je soms wel twee uur wachten.

– Gevoel: Ontspannen, Blij

– Gedrag: Aardig tegen anderen.

 

Het invullen van zo’n G-schema verlaagt de irritatie dus ook.

 

Na de Python ben ik in de Baron geweest. Ook een half uur wachten. Daarna besloot ik weer terug naar de Python te gaan. Toen ik in de rij stond, kwam ik Arno en Esther tegen, vrienden van me. Zij waren met de kinderen ook aan het genieten van de studiedag. Dus ik ben even met hen opgetrokken. In de Python geweest, de Baron en in de Vliegende Hollander. Na een uurtje of twee heb ik ze weer gedag gezegd en heb ik mijn eigen plan weer getrokken. Hartstikke leuk dat ik ze tegenkwam. Mijn gemoed kreeg inmiddels weer een kleine voldoende.

 

In de middag stond ik te wachten bij Villa Volta, dat huis wat draait en waar je lekker misselijk van kunt worden. Ik had als lunch patat oorlog op met een kaassoufflé. En een halve liter cola. Supergezond. Ik stond in de rij en opeens ontglipte me een ongezond-eten-windje. Zegt het luidruchtige jongetje achter mij: “Zo, het stinkt hier naar ei!”. Dus ik verontschuldigde mezelf en zei dat ik het was. Hij was de rest van de wachttijd stil. En ik moest er hard om lachen. Ik had weer wat puntjes gescoord op de anti-chagrijnigheidsladder.     

 

En uiteindelijk was de attractiescore nog best goed:

• Drie keer Python
• Drie keer Baron
• Één keer Joris en de Draak
• Één keer Vliegende Hollander
• Één keer Symbolica
• Één keer schommelschip
• Bijna alle sprookjes in het sprookjesbos
• Één keer Fata Morgana
• Twee keer Droomvlucht

De Droomvlucht, daar heb ik de Eftelingdag mee afgesloten. Dat vind ik zo ontstellend mooi. Zo mooi, dat ik er twee keer achter elkaar in ben gegaan. Omdat er geen rij meer stond. Het was vlak voor sluitingstijd. Tsja, dat Droomvlucht. Ik zit altijd bijna jankend van mooiheid in dat karretje. Dat is zo ongelooflijk goed gemaakt. En zo ongelooflijk creatief in elkaar gezet. Mijn creativiteit ging er in ieder geval weer van stromen. Ik wilde bijna stiekem uit het karretje kruipen en tussen de trollen gaan staan. Juichend stapte ik uit het karretje na de laatste rit. Zo werd de EftHELling toch nog een EftHELING.