Eenzaamheid

Vandaag was ik met Sharo en Paul op bezoek bij Byron Katie in het DeLaMar theater in Amsterdam. We waren alledrie al bekend met The Work, haar methodiek om anders naar gedachten te kijken. En we wilden Byron graag een keertje live zien. Op naar “020” dus.

The Work laat je onderzoeken of het verhaal dat je in je hoofd maakt over een bepaalde situatie in je leven wel echt klopt. The Work geeft antwoord op de vraag: Who Would You Be Without Your Story? The Work pas je toe op een bepaalde gedachte (bijvoorbeeld: ik haat mijn schoonmoeder) door jezelf de volgende 4 vragen te stellen:

1. Is het waar?
2. Kun je absoluut zeker zijn dat het waar is?
3. Hoe reageer je, wat gebeurt er als je deze gedachte gelooft?
4. Wie zou je zijn zonder deze gedachte?

Super leerzaam, zeker als je regelmatig zich herhalende piekergedachten hebt, of gedachten die je simpelweg in de weg zitten.

Ik heb zelf regelmatig last van gevoelens van eenzaamheid. Zeker nu ik even wat minder werk en single ben, heb ik veel tijd om hierover na te denken. En mezelf dan in een negatieve spiraal te laten cirkelen. Ik heb vaak gedachten als:

-iedereen werkt en ik zit alleen thuis, wat een waardeloze situatie is dit toch. Waarom heb ik in godsnaam mijn baan opgezegd. Had ik maar een leuke baan met leuke collega’s.

-kijk dat verliefde stelletje eens, ik loop hier weer alleen door de supermarkt. Ik wil ook zo’n leuke relatie.

-wat een leuk gezinnetje. Twee hippe ouders met drie ontzettend vrolijke kinderen. Dat zou mij zo leuk lijken.

Ik ga bij opkomende gevoelens van eenzaamheid de komende tijd The Work van Byron Katie er eens op loslaten. Het lukte zojuist al aardig toen ik een ijsje zat te eten bij mijn favoriete ijssalon. Ik zat lekker te genieten van mijn ijsje, een bolletje strawberry cheesecake en een bolletje 4-noten. Ik zag wat verliefde stelletjes, een gelukkig lijkend wat ouder echtpaar en een leuk fris gezinnetje. En opeens overviel me weer dat gevoel van eenzaamheid. Ik genoot gelijk minder van mijn ijsje. Ik probeerde eens anders naar de situatie te kijken. En bedacht me dat ik eigenlijk met al deze mensen tegelijk een ijsje aan het eten was. Wat was dat eigenlijk leuk! Ik was een ijsje aan het eten met dat verliefde stelletje naast me, die meneer met die gele broek, die vrouw die zo raar zat te schudden met haar hoofd, dat blije gezin met die drie leuke kids, die stoere skateboarder en zelfs met het kleine hondje. En dat allemaal voor niks! Als ik samen met een vriend of vriendin aan een bolletje zat te likken, was ik waarschijnlijk gefocust op hem of haar en had ik die anderen helemaal niet gezien! Wat een rijkdom geeft mij deze gedachte. Dat je eigenlijk juist minder eenzaam bent als je in je eentje een ijsje eet, omdat je met iedereen tegelijk een ijsje eet! Wauw. Nou weet ik wel dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en dat je eigenlijk nooit eenzaam hoeft te zijn, maar het was fijn om het nu daadwerkelijk te voelen door een simpele schakelaar in mijn hoofd om te zetten en de situatie anders te bekijken….

Thank you Byron Katie for The Work!