Eenzaamheid 2

Eenzaamheid. De ziekte van deze tijd. Ik denk zelfs dat het een welvaartsziekte is. Eenzaamheid komt in vele vormen.

Je kunt je eenzaam voelen op een feestje. Je hebt het gevoel dat je er niet bij hoort, dat je buiten de groep valt. Het kan ook andersom. Dat je je op een feestje enorm verbonden en gelukkig voelt. En dan ga je naar huis, gaat slapen en wordt de volgende dag alleen wakker. Dan is daar die eenzaamheid. Je ligt  alleen in bed, de verbinding van het feestje missend. Dit voelde ik vanochtend.

Je kunt je ook eenzaam voelen op je werk. Als je geen aansluiting vindt met je collega’s, kun je je behoorlijk alleen voelen. Dan lijkt het of je al je werk in je eentje op moet lossen.

Een rouwproces gaat ook vaak gepaard met eenzaamheid. Een verbroken relatie, de dood van een geliefde of verlies van een fijne baan. De mensen in je omgeving zijn er voor je, maar je moet er wel zelf doorheen. En dat kan flink eenzaam zijn.

Ook in de liefde kun je eenzaamheid ervaren. Als je graag een partner wilt, maar het lukt niet. Of als je wel een relatie hebt, maar je voelt je niet verbonden met je partner. Tijdens de seks voel je je verbonden, maar daarna kan die zwarte deken van eenzaamheid je weer overvallen. Of je hebt een relatie die niet zo prettig is, maar je blijft toch in de relatie omdat het vooruitzicht om weer single te zijn nog onprettiger voelt. Jan Geurtz heeft er zo’n mooi boek over geschreven: Verslaafd aan liefde. Verslaafd zijn aan liefde is ten diepste ook een gevolg van het niet willen voelen van eenzaamheid.    

Ik heb zelf ervaren dat eenzaamheid ook in vermommingen kan verschijnen. Bijvoorbeeld in de vorm van jaloezie. Je bent bijvoorbeeld jaloers op je partner als deze met vrienden gaat stappen. Onder deze jaloezie zit dan de angst om verlaten te worden doordat je partner een andere leuke man of vrouw tegenkomt en er met deze persoon vandoor gaat. En jij alleen achter blijft. Of eenzaamheid komt als het bekende “fear of missing out”. Het lijkt erop alsof je een interessant leven hebt  en heel veel leuke dingen doet, waardoor je hele week volgepland is. Dat is ook heel tof natuurlijk, leuke dingen doen. Maar vaak zit er ook een stuk eenzaamheid onder. Als je al die leuke dingen niet doet, zit je alleen thuis en kan er wel eens eenzaamheid gevoeld gaan worden. Dit wil je voorkomen en daardoor ben je altijd van huis.

Het schijnt zo te zijn dat als je je niet kunt verbinden met jezelf doordat je jezelf afwijst, je je ook niet kunt verbinden met een ander. Maar als je jezelf niet meer afwijst en vervolgens goed met jezelf kunt verbinden, voel je je dan nooit meer eenzaam? Ik denk het niet, ondanks dat ik best goed alleen kan zijn. We zijn sociale wezens en hebben verbinding met anderen nodig om gelukkig te zijn en te overleven. Dus laten we elkaar een hand geven en het leven samen doen!