Een jaar buseigenaar

Exact een jaar geleden kreeg ik zomaar een bus op mijn naam. Ik moest er wel wat voor betalen natuurlijk. Op social media berichtte ik regelmatig over de prachtige plekken die ik met het grijze gevaarte bezocht heb. Natuurschoon in Noorwegen en Zweden, een klein stukje Denemarken en Duitsland, verlaten surfstranden aan de Franse westkust, het kalme blauwe water aan de Spaanse costa’s, het adembenemende Ibiza, idyllische steden in Andalusië en uiteindelijk belandde ik via Sevilla in Zuidwest-Portugal.

In Vale da Telha in Portugal woonde ik vijf maanden in een gehuurde kamer in een huis met zes anderen en gebruikte de bus alleen als surfmobiel, ik leefde er niet in. De voordelen van een huis bevielen me wel. Een vaste plek, altijd een warme douche, een ruime keuken om te koken en een fijne woonkamer met TV. Ik had nooit gedacht dat ik een TV zo zou waarderen. Ik hou namelijk enorm van films en voetbalwedstrijden kijken en dat is nou eenmaal leuker op TV dan op de laptop. Daarnaast was het fijn om met huisgenoten te wonen, heel gezellig.

Sinds twee weken woon ik weer in de bus. Het leven is weer eenzamer maar wel avontuurlijker. Elke dag moet ik weer op zoek naar nieuwe slaapplekken. Ik heb een vierdaagse fietstocht gedaan, heb gesurft op een nieuwe plek en ik kom net terug van een stevig potje skateboarden in de bowl van skatepark Monsanto in Lissabon (ik heb geen bestrijdingsmiddelen kunnen bespeuren). Allemaal gerse activiteiten dus.

Als je me vraagt wat fijner is, leven in een huis of leven in een camper moet ik je het antwoord schuldig blijven. Het heeft allebei z’n voor- en nadelen, maar ik denk dat de optimale situatie ‘best of both worlds’ is. Een huis en een camper om erop uit te trekken. Laat ik dat maar eens gaan ‘mannenfesteren’. Er staat nog een Tiny House op m’n meest recente visionboard dus wie weet…ik ben overigens nog wel benieuwd hoe het voelt als ik voor de camper een vaste plek creëer. Of dan het verlangen naar een huis blijft of verdwijnt. Dat ga ik nog onderzoeken.