Vorige week had ik een goed gesprek met een laagbegaafde man, waar ik al een tijdje over de vloer kom voor de schoonmaak. Hij is, net als ik, een open boek. Dat zie je meteen als je z’n huis binnenkomt, alles wat hij interessant vindt is in enorme hoeveelheden te vinden in z’n stulpje. Lego, stripboeken, superheldenpoppen, barbies, videospelletjes, films en allerhande attributen voor erotisch genot. Ik word dan ook wekelijks ontvangen met een diavoorstelling van vrouwen zonder kleren op televisie.
De man, laat ik hem Peter noemen, vertelde dat hij vroeger op school niet kon leren en daarom naar het speciaal onderwijs moest. Dat ging ook niet zoals gewenst en uiteindelijk heeft z’n moeder hem thuisonderwijs gegeven, tussen haar opnames in psychiatrische instellingen door. Net als z’n vader overigens, die meerdere malen opgenomen is geweest. Dan moest Peter weer een pleeggezin in.
Peter is vroeger meerdere malen misbruikt. Om deze reden, en vanwege zijn laagbegaafdheid, lukt het hem niet om een intieme relatie met een vrouw te starten en onderhouden. Hij heeft hier veel verdriet van gehad, maar inmiddels vindt er een proces van acceptatie plaats. Ook accepteert hij steeds beter dat de maatschappij anders werkt dan hij. Dat hij meer moeite heeft met het dagelijks leven dan de gemiddelde mens, en dat het veel langer duurt voordat hij dingen leert die voor een ander vanzelfsprekend zijn. Ik heb hem ook wat dingen geleerd, zoals kleren wassen, koffie zetten, de keuken schoonhouden en hoe de thermostaat werkt. Dat laatste was ook ’n beetje uit eigenbelang, want het is steeds stervenskoud bij hem.
‘Peter,’ zei ik toen ik hem wat emoties zag wegslikken, ‘dat jij anders bent dan de gemiddelde Nederlander maakt jou juist een mooi mens. En wist je dat ik ook anders ben dan gemiddeld? Alles wat in jouw hersenen een beetje te langzaam gaat, gaat bij mij een beetje te snel. En daarom heb ik soms ook moeite met “normale mensendingen”. Jij zit links van het gemiddelde, en ik rechts.’
‘Dat wist ik niet van jou,’ zei Peter en z’n ogen gingen twinkelen. ‘Dus eigenlijk zijn we een beetje hetzelfde?’ Ik knikte. Al was het alleen al vanwege het feit dat we beiden van blote vrouwen houden.