Drumsticks

Ik kreeg gisteren een berichtje van Natas of ik meewilde naar een drumcirkel op het strand. Nou was ik dit weekend aan het vasten en rust aan het houden. Ik wilde eigenlijk het hele weekeinde niets eten, vanaf vrijdagavond. Ter inwendige reiniging. Maar op zaterdagnacht kreeg ik het te kwaad en ik trok een oranje reep Tony Chocolonely uit de kast die ik met huid en haar verslond. Omdat het vasten was mislukt, liet ik het idee van het weekend in totale rust ook maar varen en ging mee met Natas.

We reden naar Ter Heijde. Ik had mijn djembés meegenomen. Konden we lekker meetrommelen. Ik kwam een hoop bekenden tegen. Bertine waarmee ik op het VWO heb gezeten. Kitty die ik heb leren kennen bij Ripstar surfcamps. Als ik Kitty tegenkom is het eigenlijk altijd goed, zelfs als we elkaar twee jaar niet zien. En ik kwam nog wat mensen tegen uit mijn 365 Dagen Succesvol tijd, waar ik Natas ook van ken.

De drumcirkels werden over de hele wereld georganiseerd. Met de focus op de heling van moeder aarde. Nou weet ik niet of moeder aarde geheeld gaat worden door met z’n allen op drums te rammelen. Want als je nou gisteren lekker bent wezen trommelen, en je gaat daarna drumsticks eten bij KFC, is je twee uur durende inzet ter verhoging van de trillingsfrequentie van de aarde waarschijnlijk voor niets geweest. Want kippetjes klaarmaken kost de planeet een hoop energie.

Ik denk dat er gisteren wel een mooie bewustwording is gecreëerd door samen te drummen. Dat we ons bewust worden van het feit dat we de plek waar we onze rijkdom vandaan halen goed moeten verzorgen. Maar voor echte heling van de aarde zijn rigoureuzere maatregelen nodig denk ik. Bijvoorbeeld allemaal een fiets kopen en die ook echt veel gaan gebruiken. Of iets kleinere gezinnen. Wel veel blijven oefenen natuurlijk met kindjes maken want daar word je blij van! En natuurlijk minder vlees eten. Consuminderen in het algemeen eigenlijk. En ik denk dat als het er echt op aankomt dat de aarde, of de natuur zo je wilt, zichzelf wel redt. Als de mens in dit tempo blijft doordenderen gaat de natuur ons wel een halt toeroepen. In de vorm van een nieuwe pandemie, bosbranden of een fikse zeespiegelrijzing. Of nog stevigere interventies die wij ons nog niet kunnen voorstellen.

Maar voor mij staat drummen en trommelen vooral voor heel veel blijheid en plezier. Ik vind het heerlijk om op een djembé te rammen. En dat is wat ik gisteren ook in de ogen van de mensen zag. Plezier! Stralende ogen. Van lol, maar ook van liefde en verbinding. Want dat was er ook. Het delen van een fijne tijd met elkaar. Sharing is caring. Ik denk dat daar de sleutel zit voor de mens. Mooie momenten delen en voor elkaar zorgen. Dus deel met elkaar. Leen bijvoorbeeld je vrouw eens uit aan de buurman. Of start wat minder intens met het “sharing is caring”-principe en begin met het uitlenen van je accuboormachine. Of je auto.    

En verder weet ik het ook niet hè, hoe het met de aarde verder moet. Ik lul ook maar wat zodat dit weer een leuk stuk tekst wordt. Met een beetje humor voor te lachen. En een beetje wakker worden.