Drie-nul achter

Laatst was ik bij een nieuwe schoonmaakcliënt. Ze had piekerig haar en wallen tot aan haar neusvleugels. Ik zag dat ze pijn had vanwege haar ziekte. Ze vertelde dat haar beide ouders kort geleden kort na elkaar waren overleden. Daar had ze nu de nazorg van. En haar broer is hulpbehoevend omdat hij geestelijk en fysiek niet gezond is. Aan hem geeft ze af en toe ook aandacht en zorg waar ze kan.

Mijn Marokkaanse collega in de commerciële schoonmaak werkt keihard. Hij onderhoudt een gezin van drie kinderen. Z’n vrouw werkt bij de Jumbo achter de kassa. Samen breien ze het elke maand net rond. Ze hebben weinig tot geen perspectief op carrièremogelijkheden.

Vandaag luisterde ik een podcast over reizen. De geïnterviewde vertelde over een levensveranderende trip naar India. Daar zag hij marktkooplui die sliepen in hun eigen winkel of onder hun eigen kraam. Simpelweg omdat ze geen huis hadden.

Zomaar drie voorbeelden van levens van mensen die voor het sociale milieu waar ik uit kom niet te bevatten zijn. Ik weet me vooral omringd door bovenmodaal verdienende mensen. Een vriend van me werkt als expat in Dubai. Een andere vriend werkt in Zuid-Afrika, ook als expat. Één van mijn familieleden heeft vergevorderde plannen om in de winter drie maanden te wonen en werken in een prachtig huis in Spanje. En ikzelf droom ’s nachts over een surftrip met een camper. Een droom die vrij makkelijk te realiseren is. Omdat ik het zo goed heb. En omdat ik zo’n geluksvogel ben, heb ik me ook intensief persoonlijk kunnen ontwikkelen en daardoor heb ik een spirituele groei doorgemaakt.    

Ja, wij staan echt met drie-nul voor in het leven ten opzichte van de meeste wereldburgers. Misschien zelfs wel met tien-nul. Die nieuwe cliënt, mijn collega en die Indiase marktkoopman zijn echt niet bezig met een nieuwe surftrip of met persoonlijke ontwikkeling. Die doen niet mee met “unleash the power within” van Tony Robbins. Deze mensen staan minimaal met drie-nul achter en spelen een zware wedstrijd. Terwijl voor mij en mijn “welgestelde” sociale kring de wedstrijd misschien helemaal nog niet begonnen is. Het is een potje zomeravondvoetbal, waarbij het nog niet eens uitmaakt of je nou wint of verliest. Want je gaat na de wedstrijd naar huis en hebt een bord vol met lekker eten. Ik krijg er een soort bowling-met-gootkussentjes-gevoel van. Fietsen met zijwieltjes. 

Ikzelf ben echt niet altijd gelukkig en ik weet natuurlijk niet hoe gelukkig de mensen in mijn omgeving daadwerkelijk zijn. Iedereen maakt ook vervelende dingen mee in het leven. Niemand ontspringt de levensdans. Maar het schoonmaakwerk heeft me wel nederig gemaakt. Het Engelse woord vind ik nog mooier. Humble. Respect voor de mensen die de wedstrijd zijn begonnen met drie-nul achter.