Diamonddag 9 – 4 september 2020

Jeetje. Alweer een diamonddag. Twee weken geleden was het nog maar dat we de vorige dag beleefden. Het thema voor vandaag was: besluit en plan.

In de zweethut was het een beetje dampig en vochtig, al voordat Jeroen daadwerkelijk begon met watergieten. Jeroen vertelde dat het goed is om je ruimte in te nemen in de hut. Maar het ook niet te overdrijven door enorme handdoeken mee naar binnen te nemen en neer te leggen voor jezelf. Zoals je weleens in All Inclusive Hotels ziet. Dat mensen ’s ochtends al hun strandbedje bij het zwembad komen claimen door er een handdoek op te leggen. Terwijl ze nog niet eens weten wat ze die dag gaan doen. Dus de tip was: neem alleen de ruimte in die je nodig hebt. Zodat de zweethut geen plaidhut wordt. Of kleedhut. Mijn intentie was te voelen waardoor ik me vaak zo onveilig voel. Al in de eerste gietronde lieten de gloeiendhete stenen mij een waarschuwend vingertje zien. Dat zette me wel aan het denken. Helaas deden we in de zweethut maar drie rondes, omdat er een tweede hut gegoten werd in verband met de corona 1,5 meter afstand. Per hut dus drie rondes. Het voelde voor mij een beetje als half werk. Het voordeel was dat ik meer energie overhad voor de rest van de dag.

Ik wilde heel graag een opstelling doen bij Emanuela over het thema onveiligheid. Ik mocht als eerste. De rode draad in de opstelling was dat wat er niet mag zijn, dat wat niet uitgesproken wordt, het niet uiten van gevoelens. Er bleek veel angst in mij te zitten. Toen angst werd opgesteld mocht ik het aankijken. Het voelde heel vertrouwd. Omdat ik het zo goed ken. Door de angst kom ik echter slecht bij mijn gevoel. En door het onderdrukken van gevoelens krijgen angst en depressie weer meer de ruimte. Het is dus een beetje een vicieuze cirkel. En als je je gevoelens onderdrukt word je een soort snelkookpan die regelmatig ontploft, wat ook stemmingswisselingen kan veroorzaken. Vervolgens werd gevoel opgesteld. Ik vond het onwennig om gevoel aan te kijken. Na gevoel kwam Marleen in de opstelling. Ik wist niet wat ze representeerde, maar ik werd enorm door haar aangetrokken. De rest van de wereld verdween een beetje. Marleen representeerde creativiteit. Uiteindelijk was de uitkomst van de opstelling dat ik de angst mag proberen los te laten, en dat ik door middel van creativiteit bij mijn gevoel kan komen. En dan kan ik me vervolgens makkelijker in een (liefdes)relatie verbinden zonder me onveilig te voelen. Creativiteit is dus de sleutel tot succes. Het is misschien een beetje een vaag verhaal, maar voor mij was het helder.

Tot slot de sessie bij Myke. Ik dacht dat ik er niet zoveel uit had gehaald. Maar achteraf kwam ik toch tot een mooi besef. Ik heb mijn missie twee maanden geleden veranderd in: amuseren en creëren. En eerlijk gezegd doe ik dat nu sinds een paar weken. Ik amuseer bejaarden met schoonmaakwerk, en de bejaarden amuseren mij met veel koekjes, thee en prachtige verhalen over vroeger. En ’s avonds na de werkdag schrijf ik die mooie verhalen op. Ik creëer dus ook. Dus eigenlijk ben ik mijn missie aan het leven. Op een  manier die ik nooit van tevoren had kunnen bedenken. Maar ik leef hem wel. Mooi man.