De zee

Elke ochtend is het eerste wat ik doe hier in Frankrijk: naar de zee. Ten eerste om de surf te checken. Ten tweede om wakker te worden en de zee te bedanken dat ik er elke dag in mag liggen. En dat de zee golven produceert waar ik dan weer een kunstje op kan. En dan voel ik me superdankbaar.

Ook vervloek ik de zee weleens. Als ik me suf peddel en niet door de branding kom. Of als de zee mij telkens de slechtste golven geeft. Wat natuurlijk onzin is, want dan lig ik gewoon op de verkeerde plek in het water. Dan heb ik de zee niet goed gelezen.

De zee kan mij ook uitputten. Als de zee de hele week goede golven levert, en ik twee á drie keer per dag een paar uur in het water lig. Dan ben ik aan het einde van de week wel een beetje heel erg moe. Maar stoppen is geen optie. Je zal de mooiste golf van je leven maar missen. No way dat ik dan rust neem. Misschien ben ik toch een beetje verslaafd aan surfen.

Ik gebruik de zee ook om op te laden. Thuis, als ik drukke weken heb gehad, en ik wil even alleen zijn. Maar ook hier in Frankrijk. Het surfcamp kan nogal druk zijn, en ik als introverteling moet dan even weg en energie tappen in mijn eentje.

Ook ga ik naar de zee als ik me kut voel. Dan kan ik even lekker schreeuwen of janken. Net als een paar maanden geleden. Toen had ik een vervelende relatiebreuk achter de rug en kon ik het er even lekker uitschreeuwen. Ik ga even niet opschrijven wat ik toen allemaal geschreeuwd heb over die vrouw. Of stiekem ook een beetje over mezelf?

Nu ben ik ook bij de zee. Ik voel me dankbaar en kut tegelijk. Dankbaar dat ik hier in Frankrijk ben. Zo dichtbij de zee. Met zulke leuke en lieve mensen. De crewleden waarmee ik werk, maar ook de mensen die op het surfcamp komen logeren en surfen. En dat vind ik altijd lastig. Als die mensen dan een weekje komen, en je hebt een leuke klik. En als ze dan weer weggaan, voel ik me altijd een beetje kut. Maar ook weer dankbaar dat ik ze heb mogen leren kennen. Beetje dubbel dus. En dubbele emoties zijn altijd een beetje verwarrend voor mij. Gister zijn er ook weer leuke mensen weggegaan. En dan moet ik naar de zee. Even de tranen wegbrengen naar waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen…..