De mooiste dag van mijn leven

De mooiste dag van mijn leven

Vandaag was de mooiste dag van mijn leven. Afgezien natuurlijk van:

• De dag dat ik bij McDonald’s in Australië voor het eerst mijn tanden zette in een Mighty Angus burger.
• De dag dat ik als klein jongetje voor het eerst naakt over het strand mocht rennen.
• De dag dat mijn plantjes niet meer dood gingen, omdat ik lief tegen ze begon te praten.
• De dag dat ik me realiseerde dat mijn tattoos er ECHT nooit meer afgaan onder de douche.
• De dag dat ik mijn ogen had laten laseren, en daarna flauwviel van de stress (fuck wat was dat eng).

Maar vandaag komt echt in de buurt van die prachtige dagen. Het begon vanmiddag al toen ik mijn praktijkexamen van de Thaise yoga massage opleiding bij Thai Dee deed. Het ging heel goed, en ik had een overall score van Goed (het hoogste was Zeer Goed). Mijn klasgenoten hadden het ook super gedaan, allemaal een Goed of Zeer Goed als gemiddelde score.

Nadat ik me door de Pinksterfiles heen had geworsteld en vanaf Nieuwegein naar Rotterdam teruggereden was, opende ik mijn mailbox. En ik vond daar een inschrijfformulier voor de Sutherland osteopathie opleiding in Amsterdam. Ik ben gelijk naar de bibliotheek gereden, heb alle formulieren ingevuld en ondertekend. En ik heb alles ingescand en teruggestuurd naar opleidingscoördinator Tessa. Het is nu dus een feit. Ik kan niet meer terug. Ik ga een zevenjarige deeltijd opleiding osteopathie volgen. Ik zat de formulieren wel met klotsende oksels en glanzende zweetparels op mijn bovenlip in te vullen, omdat ik zeven jaar commitment aan een studie wel een “dingetje” vind. En het is ook best duur allemaal. Maar ja, ik vertrouw er maar op dat alles goed komt. Ik probeer te denken in overvloed. Deze week heb ik de financiën geregeld. En ik heb in ieder geval goed onderzocht of ik het echt leuk vind. Ik ben naar de open dag geweest en heb twee meeloopdagen gedaan. En daar werd ik heel blij van.

Ik ben wel content dat ik eindelijk mijn passie heb gevonden. Yogales en massages geven vind ik al heel erg leuk, maar van osteopathie ga ik echt helemaal aan. Ik vind het zo’n mooi vakgebied. Het voelt echt als een missie, een roeping, om de lichamen van mensen weer gezond te maken. Het heeft wel een tijd geduurd voordat ik dit heb ontdekt. Ik ben bijna 15 jaar civieltechnisch  ingenieur geweest. En 15 jaar lang voelde het niet goed, en werd ik er eerlijk gezegd vrij ongelukkig van. Ik had er twee burn-outs/depressies (en nog wat periodes van overspannenheid) voor nodig om erachter te komen dat ik misschien wel weg moest uit dit vakgebied. Dus besloot ik eind 2018, mede door het jaarprogramma van 365 dagen succesvol, te stoppen met het civieltechnisch ingenieurswerk. Nu word ik ingenieur van het menselijk lichaam. Mooi toch?

Het was dus een bijzondere dag vandaag. En niet alleen door de keuze me echt in te schrijven voor osteopathie. Maar ook doordat ik vandaag zo extreem veel synchroniciteit heb ervaren. Of hoe je het ook noemen wilt. Zinvol toeval, het vierde geweten, het nulpuntsenergieveld, het collectief bewustzijn, leiding door het universum. Ik schrijf hier eigenlijk nooit over, omdat ik bang ben dat mensen het raar vinden. Dat ze me zweverig vinden. Maar ik ervaar eigenlijk steeds meer leiding door het universum. Ik zie bijvoorbeeld vaak het getal 22, getal 64, getal 81 (mijn geboortejaar), mijn initialen RB, mijn geboortedag 20-2. En ik zie het steeds vaker. En vandaag was het echt heel sterk aanwezig. Ik zag bijvoorbeeld op de parkeerplaats in Nieuwegein drie auto’s naast elkaar staan met 81 in het kenteken. En op de snelweg echt heel vaak de getallen 64 en 22 op de nummerborden. Eigenlijk zag ik vandaag alles wat ik op een gewone dag ook zie, maar dan tien keer zo intensief. Je kunt denken: wat een onzin, er rijden zoveel auto’s op de weg dat de kans ook best groot is deze getallen te zien. Maar ik kijk er niet eens bewust naar. Enfin, je mag ervan denken wat je wilt.

Ik geloof er wel in dat ik op een dag als vandaag, waarop ik zo’n belangrijke beslissing moest nemen, even ondersteund mocht worden door het universum. Want tijdens het ondertekenen van het inschrijfformulier, toen ik stijf van de stress mijn handtekening zette, keek ik naar de tas van het meisje dat naast me zat, en daar stond weer het getal 22 op. Toen dacht: het is goed, ik ben op de goede weg. En ik kon daarin ontspannen.

En er gebeurde laatst nog iets moois. Het was na een meeloopdag osteopathie op vrijdag 17 mei. Ik zat terug in de trein een podcast van Femke Hogema te luisteren over financieel gezond zijn (Profit First). Zij moest tijdens de podcast huilen omdat ze zichzelf blootgaf. Ze vertelde dat voor haar huilen betekent dat ze thuiskomt bij wie ze is, dat ze haar essentie even raakt. Toen dacht ik na over de meeloopdag osteopathie, en toen liepen midden in de trein de tranen over mijn wangen. Ik wist dat ik die dag mijn essentie had geraakt.    

En misschien kom ik er volgend jaar achter dat osteopathie het toch niet is. Kan ook hè. Dan heb ik nu zo’n mooi verhaal geschreven over dat dit de juiste keuze is, en dan klopt het toch niet. Tsja, ik ben ook maar gewoon een mens die graag een juiste keuze maakt en gelukkig wil zijn. Als osteopathie het toch niet is, dan ga ik gewoon terug naar een oude droom: een yoga surfschool in Portugal beginnen. Of ik word vuilnisman. Of zanger. Of ineens heb ik het: ik word conducteur. Weet ik veel.

Maar voor nu is het voor honderd procent zeker osteopathie. Ik heb het net al geschreven, en ik ga het nu nog een keer schrijven omdat ik het zo mooi vind: Ik word ingenieur van het menselijk lichaam. Wat een prachtige zin. Ingenieur worden van het menselijk lichaam. Wow.