De kracht van een jaarthema

Al een aantal jaar bedenk ik in januari waar het de komende 365 dagen over mag gaan. In 2018 was het bijvoorbeeld Go With the Flow, omdat ik steeds vastliep. Gedurende het jaar begon er van alles te stromen en ik zegde mijn baan als ingenieur op. Speaking My Truth was in 2019 het thema, in dat jaar leerde ik dat ware vrijheid zit in het spreken van de waarheid en het hielp me in het aangaan van fijnere relaties omdat ik beter kon aangeven wat ik wilde en wat ik in te brengen had. 2020 stond in het teken van Lust For Life, omdat ik niet altijd goed voor mezelf zorgde. Ik ging gezonder eten en ik voelde me energieker, waardoor mijn levenslust toenam.

En dan was er 2021. Mijn jaarthema was: ik schrijf mijn eigen verhaal. Ik was aanvankelijk benieuwd waar dit toe zou leiden. Ik had het idee dat ik in dit jaar mijn eigen leven vorm zou gaan geven zonder dat ik me zou laten beïnvloeden door de meningen van anderen. Want dat had ik lang genoeg gedaan, het leven van een ander leven door me aan te passen. Het jaar ontvouwde zich en de tijd tikte met ferme kracht weg. Ik had vele ideeën over hoe ik dan het leven zou gaan leven dat helemaal door mijzelf gekozen was. Ik wilde mijn huis verkopen, in een camper gaan wonen en een mooie surftrip maken. En onderweg werken als digitale nomade. Een leven in de natuur met oervolkeren als Aboriginals of Indianen leek me ook wel wat. Toen was er ineens het idee van een huis in de natuur, aan zee of in het bos, weg uit de stad. Mijn laatste plan was om mijn huis te verhuren en de pelgrimstocht El Camino te gaan lopen.     

Het was inmiddels november 2021 en niets van het bovenstaande was nog gebeurd of gepland. Ik voelde een diepe frustratie opkomen. En toen was daar ineens schrijfcoach Jacqueline, die me vroeg of ze me kon helpen met het schrijven van een boek, omdat ze mijn verhalen op social media altijd zo leuk vond. Ik stemde toe en we maakten een Plan van Aanpak.

Begin december startte ik met het gerammel op het toetsenbord. Het begon vrij rustig. Maar al snel werd ik een heftig schrijfproces ingetrokken waarin er, naast mijn veertigurige werkweek, geen ruimte meer in mijn hoofd was voor andere dingen dan schrijven. Zelfs tijdens de feestdagen heb ik elk vrij moment aangepakt om er in hoog tempo flinke woordenbrijen uit te poepen. Ik voelde een enorme, niet te stoppen drang om mijn verhaal op te schrijven. Nu is het één januari, en het boek is voor negentig procent af. Ik verwacht dit weekend en de komende week een eind te komen richting de honderd procent. Dan is de rauwe tekst af. Het moet dan nog geredigeerd worden, geen idee hoe lang dat gaat duren. Het boek gaat over mijn zoektocht naar geluk en de pelgrimstocht door hulpverlenersland om van depressies af te komen. Wat tot zowel grappige als schrijnende situaties heeft geleid.

Het jaarthema “ik schrijf mijn eigen verhaal” kreeg dus een letterlijke betekenis. En wat een kracht heeft zo’n jaarthema hè, als je ziet dat ik in een maand bijna een heel boek schrijf. Als ik begin december geen kerronabesmetting had gehad waardoor ik een week plat lag, was de rauwe tekst van het boek nu al lang en breed af geweest.

Voor 2022 moet ik nog een jaarthema kiezen. Dat ga ik doen met uiterste precisie, want je ziet waartoe het kan leiden. Voor nu wens ik iedereen een hartverwarmend 2022.