Controle

Ik zette mijn fiets voor de Albert Heijn op de Coolsingel. Daar naast de Decathlon, weet je wel. Er kwam een mannetje met een groene jas aangehuppeld. Hij vroeg of ik mijn fiets op de daarvoor bestemde plek wilde parkeren in plaats van tegen de lantaarnpaal. Even later danste hij naar iemand die z’n scooter op de verkeerde plek zette.

Mooi toch hè, hoe we dat oplossen in Nederland. Er is ergens een probleem. We denken er even over na, en komen dan met een oplossing. Zodat we de boel onder controle kunnen houden. Op de Coolsingel ontstaat een lichte chaos door wildgeparkeerde fietsen en scooters. Een mannetje van de gemeente Rotterdam constateert dat. Waarschijnlijk een mannetje van stadsbeheer. En dat mannetje verzint dan een functie voor een ander mannetje. Zodat hij tegen z’n collega’s kan zeggen: “De wildgroei van fietsen en scooters op de Coolsingel? Daar heb ik nu een fietscontroleur veur.” En hij verzint zelfs een hippe naam voor de functie: fietscoach.

En zo is het waarschijnlijk ook in de tram gegaan. Het was een bende in de tram. Veel gespuis en veel zwartgerij. Een mannetje van de RET constateert dat, denkt er even over na en komt met een oplossing. En zegt tegen zijn collega’s: “Die puinzooi in de tram? Daar heb ik nu een tramcontroleur veur.” Het werkt overigens wel, want een tramrit is een stuk plezieriger dan vroeger vind ik.

Het dagelijks leven controleren en onder controle houden. We zijn er heel goed in. Want zonder deze controlekwaliteiten zou heel West-Nederland er niet zijn. We zitten hier in de Randstad immers onder het zeeniveau te lopen te leven. Dus zonder controle van polderpeilen door inventieve civiele waterwerken zouden we gewoon een stukkie zee zijn hier in Rotterdam en omstreken.

Maar soms vliegt die controledwang me weleens naar de strot. Dat ik precies weet hoe laat de bus aankomt, omdat ik op een digitaal schermpje kan zien hoeveel minuten ik nog moet wachten. Dat ik door het doven van witte lichtjes bij het fietsstoplicht precies weet wanneer ‘ie groen wordt. Dat ik via Google Maps bij files precies weet wat mijn extra reistijd en verlate aankomsttijd is. Het is denk ik de bedoeling dat mensen dan weten waar ze aan toe zijn en daar rustig van worden. Maar het is maar schijnzekerheid. Want als de bus bijvoorbeeld om wat voor reden dan ook niet binnen de beloofde minuut bij de halte is, raken mensen volledig in de stress. Op het horloge kijken, telkens de website van de RET checken op de telefoon en schichtig om zich heen kijken terwijl ze binnensmonds vloeken. En maar tegen elkaar klagen dat er niet op tijd geleverd wordt. Het is een prachtig schouwspel.

Dus ja, soms is controle fijn, en soms is het maar schijn. Het is in ieder geval een moordenaar voor spontaniteit en creativiteit. En we hebben echt geen fietscoach nodig. Dat parkeren kunnen we prima zelf oplossen. En bovendien is een beetje verwildering en chaos alleen maar leuk toch. Maakt het leven net wat spannender en interessanter.