Vandaag had ik maar één cliënt. Op Rotterdam-Zuid. Het was een hoogbejaarde vrouw met een hondje. Ik hoorde het al toen ik aanbelde. Een luid gekef. En toen ik binnenkwam in het oude rijtjeshuis, werd het geblaf alleen nog maar erger. Zo’n heel hoog geluid was het. De hond leek wel een wandelende cakebox met oud en nieuw.
Ik kreeg eerst een bakkie thee. Mevrouw Flirt zette theewater op. Het ging haar niet snel genoeg, waardoor ze steeds zei: “Kom op water!” In de hoop dat het water sneller aan de kook ging. Iets minder water in de waterkoker doen had ze niet bedacht.
“Nou, een man aan de thee, dat zie je niet vaak!” In haar beleving drinken alle mannen koffie. “En een man in de schoonmaak, dat zie je ook niet vaak! Leuk hè, Fientje, een man! Hebben we eindelijk weer eens een man in huis! Da’s lang geleden hè, een man in huis!” Ik vroeg mevrouw Flirt of ze de coronaregels in acht wilde nemen want ze kwam heel dichtbij me staan. “Die kerrona, die ken me wat!” Toen zette ik zelf maar een stap van 1,5 meter opzij. Bij de thee kreeg ik een koekje. Een goeie ouwe Bastognekoek. En goed oud was ie, ik denk net zo oud als mevrouw Flirt. Lekker zacht en rimpelig dus. Toch heb ik hem gewoon heel stoer opgegeten.
“Leuk hè, Fientje! Een man om ons heen!” Ik heb het wel tien keer gehoord. Ik begon met het schoonmaken van de badkamer. Daarna vloog ik door de rest van het huis met de stofzuiger. Op een gegeven moment kwam ze naast me staan. “Oh, maar dat is mooi! Wat heb dat allemaal te betekenen?” zei ze terwijl ze over de tatoeage op mijn rechterarm aaide. Van schrik sprong ik weer 1,5 meter achteruit. En mijn arm liet los. Dat heb ik altijd als er gevaar dreigt. Dan ligt mijn arm ineens op de grond te kronkelen. Net als de staart van sommige hagedissen als ze in gevaar zijn. Dan zie je zo’n kronkelend losgelaten staartje.
Toen ik in de woonkamer aan het stofzuigen was, zat mevrouw Flirt me heel ondeugend aan te kijken. Op een gegeven moment hoorde ik zelfs wat gekreun. Ik schrok me weer een hoedje. Gelukkig was het de hond die lag te snurken.
Na het stofzuigen was het tijd om de ramen te gaan zemen aan de buitenkant. Maar eerst een Coca Cola Light Break, want het was inmiddels al 11.30. Ik stapte in het glazenwassersbakkie, deed mijn shirt uit en terwijl ik mezelf omhoog takelde, zette ik een flesje Coca Cola Light aan mijn lippen. Etta James stond in de tuin “I Just Want To Make Love To You” te zingen. Mevrouw Flirt gleed van de bank. Volgende week mag ik grasmaaien met ontbloot bovenlijf. Mevrouw Flirt zorgt voor de Coca Cola Light. En Etta James is al geboekt. Ze draait zich om in haar graf als ze dit leest.
Mevrouw Flirt zat me vandaag om haar vinger te winden. Gek toch? Terwijl haar Eks gewoon nog in huis is.