Bindingsangst deel 2

Bindingsangst deel 2.

De vaatwasser. Ik heb besloten een vaatwasser in mijn huis te laten plaatsen. Via Werkspot heb ik een aanvraag gedaan en verschillende offertes gekregen. De man die ik uiteindelijk uitkoos zou vanmorgen de klus komen klaren. Laten we hem vanwege privacyredenen Truus noemen.

Truus zou eigenlijk vorige week maandag al de vaatwasser komen plaatsen. Maar hij belde de zondagavond ervoor om 22.00 uur ’s avonds af, omdat hij een dubbele afspraak in zijn agenda had. Ik accepteerde het gelaten. Maar eigenlijk was ik niet blij dat Truus me op zondag om 22.00 uur belde, en ik was niet blij dat de afspraak afgezegd werd. Omdat die vaatwasser redelijk in de weg staat in de gang.

Deze week dus nieuwe ronde nieuwe kansen voor Truus. Gisteravond had hij me al gebeld, wederom om 22.00 uur. Waar ik wederom niet blij mee was. Hij vroeg of de afspraak nog doorging. En hij legde weer uit hoe hij de klus ging aanpakken. Om 23.00 uur belde hij nog een keer, maar toen besloot ik niet meer op te nemen.

Vanmorgen vroeg belde Truus weer, om te zeggen dat hij bij de tandarts was geweest, nog even de laatste materialen ging kopen en daarna mijn kant op zou komen. We hadden om 09.00 uur bij mij thuis afgesproken. Om 08.45 uur kreeg ik vervolgens een WhatsApp bericht van Truus dat het toch wat later werd. Ongeveer 10.45 uur. Toen ik het las, schoot mijn adem omhoog en mijn hart bonsde in mijn keel. Ik was heel boos!
Ik belde Truus op en vertelde hem dat ik er een beetje klaar mee was. En dat ik nog meer te doen had. Dat klopt natuurlijk niet want ik zit in de WW. Maar dat zei ik om het schuldgevoel bij Truus te vergroten. Ik zei tegen Truus dat hij niet meer hoefde te komen en dat ik een ander ging zoeken. Hij had zijn materialen al gekocht. Die moest hij maar weer gaan terugbrengen, zo liet ik weten.

Aanvankelijk was ik heel trots op mezelf dat ik mijn grens zo goed had aangegeven en Truus heb gezegd dat hij niet meer hoefde te komen. Dat had ik vroeger niet gedurfd. Dan had ik het allemaal geslikt, en dan had ik weer even een rondje als een dolle gaan wielrennen, yoga gedaan of gemediteerd. Nu gaf ik duidelijk mijn grens aan.

Maar nu begin ik toch te twijfelen. Had ik niet wat zachter voor Truus moeten zijn? Truus is namelijk Surinaams, en is daardoor misschien wat makkelijker met de tijd dan ik als blanke Nederlander.
En als ik op een dieper niveau ga voelen, en terugdenk aan hoe ik in de afgelopen jaren confrontaties ben aangegaan, zit daar wel een vast patroon in. Exact hetzelfde patroon als in de confrontatie met Truus.

Wat er gebeurt is het volgende. Mensen gaan een paar keer over mijn grens, en daar zeg ik dan niks van. Maar vanbinnen begint er al iets te broeien. Dan gaan mensen nog een paar keer over mijn grens, en de tijdbom tikt door. Dan gebeurt dat nog een paar keer en vervolgens explodeer ik. Ik ga door het lint en vervolgens komt er een eind aan de verbinding. Of ik stop met mijn baan, of ik stop met de relatie. Of in dit geval stop ik de verbinding met Truus. Want hij mag mijn vaatwassertje niet meer komen plaatsen. Als ik veel eerder mijn irritaties aan Truus had kenbaar gemaakt, hadden we waarschijnlijk nog in verbinding geweest en dan had hij vandaag gewoon de vaatwasser geplaatst. Nu heb ik zelf weer een probleem, omdat de vaatwasser nog steeds in de gang staat.

Gelukkig heb ik vanmiddag om 16.00 uur alweer een afspraak met een nieuwe Werkspot klusman. Hij kan heel slecht Nederlands, dus ik hoop dat ik hem kan uitleggen wat de bedoeling is. Hopelijk heb ik dan vanavond laat geen vaatwasser aan mijn plafond hangen, maar staat ‘ie gewoon in een voormalig keukenkastje.

De lessen die ik hiervan heb geleerd, zijn:
– het is goed om je grens aan te geven, maar doe het wel meteen als je iets dwars zit.

-als je te lang wacht met je grens aangeven, schiet je in de boosheid en dus uit de verbinding.

-op een dieper niveau zit hier dus ook bindingsangst achter. Ik geef mijn grens niet aan zodat ik de verbinding niet hoef aan te gaan. Vervolgens komt er een explosie moment waarbij ik heel boos word. En dan hoef en kan ik de verbinding ook niet aangaan, omdat de ander zich dan terugtrekt. Of ik trek mezelf terug door de ander af te wijzen, zoals bij Truus. Want echte verbinding ontstaat alleen vanuit een ontspannen, liefdevolle manier. Met compassie voor jezelf en de ander.